Komendant Vimes idzie na wojnę. Zabiera ze sobą oczywiście Marchewę i Nobbsa, i Rega Shoe - niezwykle użytecznego, bo kiedy w oddziale jest zombi, to zawsze ktoś ma igłę z nitką. Większy problem jest z trollem Detrytusem, który na gorących pustyniach Klatchu robi się jeszcze głupszy niż zwykle. Angua zabiera się na wojnę sama, bo, jak powszechnie wiadomo, o wilkołaka nie trzeba się martwić, nawet gdy ten wilkołak jest akurat kobietą. A może zwłaszcza wtedy. I nawet Vetinari wyrusza, okrętem podwodnym skonstruowanym przez Leonarda z Quirmu, który jest genialnym wynalazcą, choć wymyślanie dobrych nazw zdecydowanie nie jest jego mocną stroną. Ale najwierniejszym towarzyszem Vimesa jest De-terminarz, niestrudzenie informujący go o zadaniach na dziś, na przykład „Zadanie na dziś: zginąć”. A czasem nawet „Zadania na dzisiaj: pływać, zgłodnieć, jeść”, ale to już po zmianie właściciela.

To czwarta książka o Straży i najlepsza (nie należy mi ufać, bo ja to mówię o każdej kolejnej powieści Pratchetta, ale nic nie poradzę, że to za każdym razem jest całkowita prawda). Nobby przebrany za... zresztą, nie zdradzę teraz, za kogo przebiera się kapral, a trzeba dodać, że w swoją rolę wczuwa się znakomicie i doprowadza czytelnika do łez ze śmiechu. Jedynym mankamentem tych ponad 300 stron jest brak Śmierci, który pojawia się tylko dwa razy. Za to jest dużo Marchewy, którego wpływ na ludzi jest jedyny w swoim rodzaju. Nikt inny nie mógłby przecież zorganizować meczu piłki nożnej na polu bitwy, prawda? Zresztą, kto inny wiedziałby, skąd wziąć piłkę... A kto wie, dlaczego 71-godzinny Ahmed ma tak na imię? Czy Klatchianie naprawdę jedzą baranie oczy? Czy książka o Klatchu pod tytułem „Perfumowana Bruzda albo Ogród Rozkoszy” była rzeczywiście pozycją o ogrodnictwie, jak spodziewał się Marchewa? Kto chce się dowiedzieć, musi sięgnąć po tę zabawną powieść o wojnie i polityce, w której ani wojna, ani polityka nie są na pierwszym planie.

Wojny zaczynają się całkiem zwyczajnie. Na środku oceanu pojawia się nagle wyspa i natychmiast się okazuje, że dwa najbliższe narody chcą mieć do niej wyłączne prawa. Potem jest już tylko polityka i... kontynuacja dyplomacji innymi środkami. Jak kończy się ta wojna? Przeczytajcie.