To trzecia powieść autorki i naprawdę godna następczyni "Ptaków ciernistych krzewów". Dotychczas jest najlepiej sprzedającą się jej książką.

Mamy rok 1945. Właśnie przebrzmiały akordy II wojny światowej. Australijski szpital wojenny wkrótce ulegnie likwidacji. Oddział psychiatryczny jest miejscem, gdzie rozpoczyna się akcja. Pozostało tam jeszcze tylko sześciu pacjentów i jedna opiekująca się nimi siostra, Helen Langtry. Razem tworzą oni jak gdyby zamknięty świat. Każde z nich wnosi do niego swój ciężki bagaż doświadczeń wojennych i życiowych, swoje kompleksy i obsesje, nie zawsze zdrowe emocje i pragnienia. Zarzewiem niepokoju i pierwszym ogniwem w łańcuchu tragicznych zdarzeń staje się miłość siostry Helen do JEDNEGO z pacjentów.

Czytelnik powinien wiedzieć, że pierwszym zajęciem autorki powieści było właśnie pielęgniarstwo, a jej pasją - medycyna, zwłaszcza psychiatria i neurologia. Wiedza i doświadczenie pozwoliły jej tak świetnie i konsekwentnie opisać, co się dzieje w mózgach i sercach pacjentów oddziału X. Trafnie ujął to jeden z recenzentów: "Ta pani wie, o czym pisze".

[Wydawnictwo "Książka i Wiedza", 1993]

---
Książka jest jedną z moich ulubionych. Zafascynowała mnie do tego stopnia, że co jakiś czas do niej wracam. Wiem, że została także sfilmowana. Nie udało mi się jednak obejrzeć filmu. Jestem strasznie ciekawa, czy dorównuje on pierwowzorowi.