Genialna książka, którą czyta się z ciekawością do ostatniej strony, pomimo że stron tu niemało.

Zola przedstawia czytelnikowi dwa światy: przejedzony i wygłodniały, gruby, tłusty i chudziuteńki, bogaty i biedny - niezrozumiałe, wręcz niepojęte dla siebie nawzajem. Opis nędzy ponad wszelką miarę nie zniechęca czytającego, przekonuje go jedynie do słuszności buntu górników. Zola w doskonały sposób prezentuje przemianę ludzi spokojnych, zawsze opanowanych w krwiożercze bestie, które nie odejdą, dopóki nie wykończą przeciwnika. Ludzie, którzy jeszcze wczoraj nie odważyli się słownie przeciwstawić pracodawcy, dziś rzucają kamieniami w jego dom, pastwią się nad jego dzieckiem, żądni krwi niszczą wszystko, co staje im na drodze, bo głód jest silniejszy niż rozsądek, silniejszy jest także niż solidarność czy honor i nie można mieć temu nikomu za złe.

Mnie ta książka absolutnie zachwyciła i uważam, że jeżeli ktoś nie czuje jej geniuszu od samego początku, może śmiało skończyć jej czytanie, bo i tak nie zrozumie jej zwolenników.