Jest to pierwsza z cyklu książek o doktorze Dolittle i jego przyjaciołach. Książki z tego cyklu były ulubioną lekturą mojego dzieciństwa (czyli na przełomie lat 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku).

Do grona najważniejszych bohaterów, obok tytułowego doktora Dolittle, należą jego podopieczni i przyjaciele: papuga Polinezja, która nauczyła doktora mowy zwierząt, kaczka Dab-Dab, prosię Geb-Geb, małpka Czi-Czi, sowa Tu-Tu, pies Jip.

Niezaradny życiowo doktor okazuje się energiczny wówczas, kiedy trzeba komuś pomóc, zwłaszcza zwierzętom, ale to one muszą dbać o jego interesy. Doktor zupełnie nie potrafi radzić sobie z gospodarstwem ani zapewnić środków do życia.

Wszyscy wyruszają na wyprawę do Afryki na prośbę tamtejszych małp, wśród których wybuchła wielka zaraza. Podróż to okazja do wielu niebezpiecznych i zabawnych przygód.

Tajemnica powodzenia tej sympatycznej opowieści polega na umiejętnym połączeniu fantastycznego pomysłu, że zwierzęta są istotami rozumnymi, porozumiewającymi się przy pomocy języków, z realistycznym aż do drobnych szczegółów obrazem ówczesnej Anglii i opisywanych sytuacji.