Autorka naprawdę pobiła samą siebie. Prawie 1000 stron strachu, rozdrażnienia i konfliktu z Ministerstwem Magii. Konfliktu Dumbledora, rozdrażnienia Harry'ego, a strachu wszystkich, łącznie z czytelnikami. I tu już zaczyna się cykl pisany bardziej z myślą o dorosłych. Spiskowanie członków Zakonu Feniksa przeciwko władzy, wtrącanie się Ministerstwa Magii do spraw prowadzenia szkoły, co dotąd było tylko i wyłącznie pod gestią dyrektora i ogromna głupota poczynań Harry'ego nie raz wytrąciły mi książkę z ręki.

Niesamowicie wciągająca, ale prawie bez cienia humoru i jeszcze bardziej pozbawiająca nadziei na optymistyczny koniec niż wcześniejsze części. Ale pojawia się bardzo pomocna i równocześnie niefrasobliwa, o ile można być niefrasobliwym w takich czasach, postać: Luna. Czyżby miała dołączyć do naszej paczki, która i tak się jakoś ostatnio rozrosła?

Prócz tego jest jeszcze cała masa rzeczy, których Harry dowiaduje się o sobie, o Snape'ie, o rodzicach... W ogóle cała masa rzeczy, które wystarczyłyby na obdzielenie trzech książek. Nie wiem nawet, czy nie dzieje się ZA DUŻO.