Główny bohater zbliża się do trzydziestki. Jego życie ugrzęzło w martwym punkcie, pomiędzy pracą, obskurną kawalerką i barem, w którym spotyka się z takimi samymi sfrustrowanymi samotnikami. 11 września 2001, na kilka godzin przed zamachami, zakochuje się w swej rówieśnicy, kobiecie sukcesu, szczęśliwej z kimś innym. Podsumowuje całe swe dotychczasowe życie. Przed oczami jak film wyświetla mu się kronika generacji współczesnych polskich trzydziestokilkulatków. Od dzieciństwa lat 70., przez stan wojenny i pierwsze romanse, festiwale w Jarocinie i szalone wybryki młodości, aż po wejście w dorosłość i dwuznaczną moralnie pracę dziennikarza. A w dorosłym życiu jest jak na wojnie: kto się nie kala, ten nie żyje.

Świetnie napisana ostrym, wyrazistym językiem, ironiczna i pełna pasji debiutancka powieść nie tylko dla czytelników z opisanego pokolenia.

[Świat Książki, 2005]