Jedna z ciekawszych pozycji SF, z jakimi się spotkałem, niezwykle wciągająca. Mimo że bohater jest jeszcze dzieckiem, wczuwamy się w niego, razem z nim przeżywamy problemy i przeciwności, jakie napoyka w szkole bojowej, odczuwamy jego emocje.

I tu się pojawiają moje zastrzeżenia do tej książki; postacie nie zachowują się, jak na ich wiek przystało, wydają się być nadzwyczaj dorosłe i tylko chwilami na wierzch wychodzi ich wiek. Można to tłumaczyć ich ponadprzeciętnymi możliwościami intelektualnymi, ale sam nie wiem, nie wiem, czy dzieci mogłyby się tak zachowywać... Bo z drugiej strony, choć do szkoły bojowej mają trafiać tylko te genialne dzieci, to większość z nich nie wydaje się przedstawiać sobą niczego specjalnego oprócz przedwczesnej dojrzałości...

Ale nie zrażajcie się, nie czuć tego podczas czytania książki, są to tylko moje przemyślenia po zakończonej już (kilkakrotnie) lekturze. Tę pozycję polecam każdemu miłośnikowi SF i fantastyki!

Z kolejnych części spodobał mi się jeszcze "Mówca Umarłych", kolejne dwie przegadane i mniej ciekawe, choć wciąż dobre. Dalej nie czytałem.

Może jeszcze jedno, dałem "Grę Endera" do przeczytania ojcu, z ciekawości, co powie. Nie przeczytał całej, uznał, że pomysł takiego traktowania dzieci jest obrzydliwy i cóż, trzeba mu przyznać rację.