Jeśli nie nauczymy się słuchać tekstu pustej kartki,
To chyba nie zrozumiemy też sensu słów drukowanych. [Rzeka podziemna, s. 24]

Z prawdziwym przesłaniem książki spotka się tylko ten, kto nieśpiesznie szwenda się wzdłuż jej linijek jak brzegiem morza, wsłuchując się w cichy przybój mowy. Leniwy włóczęga prześcignie najszybszego biegacza. [Chrząszcz, s. 58]

Co robić, będziemy cierpliwie przykładać do ucha chłodne konserwy, będziemy w milczeniu wpychać w siebie długie nitki spaghetti, trochę śliskie, blado połyskujące w blasku księżyca, nie wiedząc nawet, gdzie się właściwie kończą. [Chrząszcz, s. 64]

... nasze wyobrażenia o końcu są fałszywe, kawałkujemy trwanie na poszczególne wydarzenia, żeby móc je sobie w głowie przejrzyście ułożyć jak polana w drewutni, tymczasem żaden wypadek nie jest ani trochę bardziej końcem niż początkiem czy środkiem, „żadna ze śmiertelnych rzeczy nie ma narodzin ani końca w nieszczęsnej śmierci, jest tylko mieszanie i rozdział zmieszanych" - powiada Empedokles... [Chrząszcz, s. 67]

... cel, który na szlaku zawsze tylko wprowadza nas w błąd, ponieważ cel, to nasze wyobrażenie, wrosłe w miejsce, z którego wychodzimy i nieustannie z powrotem nas do niego ściągające... [Inne miasto, s. 286]