140 filozofów, od Awicenny i św. Augustyna przez Ruth Benedict, Buddę, Cycerona, Karola Darwina, Jurgena Habermasa, Konfucjusza do Ludwiga Wittgensteina i Zhuangzi…

5 części.
Wstępna - jak ci, którzy umiłowali mądrość, definiują filozofię.
Pytania o rzeczywistość (głownie z filozofii przyrody, ale nie tylko) – Co jest rzeczywiste?
Pytania o wiedzę – Skąd wiem, że coś jest prawdą?
Pytania dotyczące etyki, czyli jak mogę być dobrą osobą?
A na koniec pytania z logiki – Jeśli to jest prawdą, to co jeszcze jest prawdą?

Wydaje się, że nie brzmi to jak lektura dla dzieci czy młodzieży, a jednak Sharon Kaye udało się napisać niezwykle wciągającą książkę. Każdy rozdział zaczyna się pytaniem filozoficznym np.:
Dlaczego istnieje raczej COŚ niż NIC?
CO sprawia, że jestem MNĄ?
Czym jest CZAS?
Czy możemy naprawdę coś WIEDZIEĆ?
Czy coś może być PRAWDZIWE dla jednej osoby, a dla kogoś innego NIE?
Czy KŁAMSTWO może być W PORZĄDKU?
Jaki mam dług wobec ŚWIATA?
Czy PRZEMOC można uzasadnić?
I w końcu - Jaki jest SENS życia?

Po krótkim półstronicowym wprowadzeniu w dane zagadnienie, następuje kilka odpowiedzi, które próbowali dawać filozofowie z różnych epok i kultur. Często są one wzajemnie sprzeczne I zmuszają czytelnika do poszukiwania własnej drogi do PRAWDY i SZCZĘŚCIA. Na koniec rozdziału autorka zachęca: POMYŚL! I daje rozmaite zagadki, np. przy rozważaniach o prawdzie: „Z ideą uniwersalnej prawdy wiąże się ciekawy paradoks, swego rodzaju zagwozdka. Czy zdanie „Nie istnieje uniwersalna prawda” jest uniwersalną prawdą? (…) Czy masz pomysł, jak uniknąć tej sprzeczności? Jak myślisz, co powiedziałaby o tym Ruth Benedict albo Plotyn?” [1].

Bywają też bardziej osobiste zagadnienia i zadania, np. o przyjaźni:
„Wypisz na kartce imiona swoich przyjaciół. Dlaczego są Twoimi przyjaciółmi? Czy ktoś z nich wydaje się prawdziwym przyjacielem? Dlaczego tak, a dlaczego nie?
Przygotuj listę działań, jakie podejmiesz, żeby być dobrym przyjacielem. Czy pomagasz swoim przyjaciołom? Czy naprawdę poświęcasz im uwagę? Czy doceniasz ich dziwactwa? Opisz chwilę, gdy właśnie tak było”[2].

Ostatni rozdział autorka poświęciła logice i w prosty sposób przybliża zagadnienia związane z argumentacją np. co to jest sylogizm, jakie są jego rodzaje, czym się różni modus ponens od modus tollens, na czym polega błąd tu quoque, a na czym ad populum. A przede wszystkim, jak i po co debatować.

Na końcu książki, jak w prawdziwym wydawnictwie naukowym - a „Wschodnią i zachodnią filozofię dla dzieci” wydało PWN - jest słowniczek, indeks osób i wykaz źródeł.

Jeśli chodzi o treść, to jest rewelacyjna, ale jeśli chodzi o formę, dla mnie jest w części mało czytelna. Doceniam pomysł, by każdy dział był z obwódką w innym kolorze, doceniam zdjęcia i ilustracje, doceniam wytłuszczenia nazwisk filozofów i ważnych pojęć, ale kto wpadł na pomysł, by część tekstu wydrukować małą czcionką w kolorze białym na stronach jasnozielonych, a potem żółtych?! Nawet w okularach trudno mi było dotrzeć do sensu przeskakujących literek. Myślę, że tak samo będzie u wszystkich ludzi z dysleksją…

Mimo to bardzo polecam, i nie tylko młodzieży, bo chwila na zastanowienie się, JAK TO NAPRAWDĘ JEST DLA MNIE, bywa cenna nawet dla dorosłych. Żałuję, że nie ma u nas w kulturze zajęć z filozofowania, nawet na studiach często jest obowiązkowa filozofia, ale okazuje się, że jest to nauka HISTORII filozofii, a nie samego myślenia.

[1] Sharon Kaye, "Wielcy myśliciele i wielkie idee. Wschodnia i zachodnia filozofia dla dzieci" przeł. Jakub Dadlex, PWN, 2021, s. 77.
[2] Tamże, s. 103.