"Nasze życie to niestałe konstrukcje z lotnych piasków, tworzone przez jeden podmuch wiatru, niszczone przez następny. Formacje daremności, które ulatują na wietrze, nim na dobre powstały". Tak napisał Pascal Mercier w książce Nocny pociąg do Lizbony (Mercier Pascal (właśc. Bieri Peter)). Smutna konstatacja, ale prawdziwa. Pocieszeniem może być to, że nasze konstrukcje z lotnych piasków trwają jednak jakiś czas, możemy się nimi cieszyć i zachwycać. Ale i tak w końcu runą. Bo w życiu nie ma nic stałego i pewnego.

Ludzie żartują, że pewna jest tylko śmierć i podatki. Życie to ciągłe zmiany. Weźmy na przykład najprostsze - zmiany temperatury. Było bardzo ciepłe lato, ciepły wrzesień, październik; trzy tygodnie temu w Święto Zmarłych chodziłam po cmentarzu w samej bluzce (+20 stopni C). Przyzwyczailiśmy się do tego ciepła. Aż tu nagle zrobiło się bardzo zimno. Trzeba było wyjąć z szaf nie tylko kurtki, ale i ciepłe czapki, szaliki, rękawiczki, buty zimowe. U mnie wczoraj było minus 7 stopni. Ale to jest normalne, te zmiany temperatury, pogody, pór roku. Wie się o tym, że nastąpią.

Zmiany w naszym życiu. Zmieniamy miasta w których mieszkamy, mieszkania, zawody, miejsca pracy, partnerów, ludzi w naszym otoczeniu, zainteresowania, upodobania, przyzwyczajenia... Nic nie jest stałe, nic nie jest na zawsze, nawet jeśli myśli się - mam wszystko czego chcę, czego pragnę, jest dobrze i niech tak zostanie - tak nie zostanie.

Bo życie to ciągłe zmiany i przemijanie. Wszystko się zmienia. Zawsze tak było i zawsze tak będzie. Większość ludzi nie lubi zmian. Sama nie jestem pewna, czy je lubię. Faktem jest jednak, że nic nie jest nam dane na wieczność. Ludzie nie lubią zmian, bo obawiają się, czy zmiana będzie dla nich dobra, czy sobie poradzą, czy się odnajdą w nowej sytuacji, czy to co jest, mimo iż nie zadowala, ale jest znane - nie jest lepsze - niż nowe, nieznane, którego się właściwie boją. Strach ma wielkie oczy i później okazuje się, że to czego się tak baliśmy, wcale nie jest straszne, a często jest lepsze od poprzedniego.

Są ludzie, którzy doświadczają zmian częściej niż inni, zmiana następuje za zmianą, nierzadko jest to proces lawinowy. Jeśli ma się umiejętności adaptacji w nowych sytuacjach, jest łatwiej niż gdy się nie ma tych zdolności. Ale i tak, na początku jest zawsze trudno.

Na koniec wiersz Wisławy Szymborskiej

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.