Książka zatytułowana ''Grecy'' (link: Grecy (Finley Moses I. (właśc. Finkelstein Moses Israel))), która wyszła spod pióra pana Moses'a I. Finley'a (1912 - 1986) należy do typu bardzo informatywnych wprowadzeń w temat, które rzadko się pojawiają.

Niestety, pomimo niezaprzeczalnych zalet omawiana praca ma także swoje wady, które według mnie, mają swoje źródło w poglądach politycznych jej autora - frankfurckiego marksisty.

Pan Finley stara się, gdzie tylko może, umniejszyć niewydolność ateńskiej demokracji, przez co pośrednio broni współczesnych nam skrajnie niewydajnych, w rozwiązywaniu bierzących problemów państwa, parlamentaryzmów (jeszcze bardziej masowej demokracji). Tak samo, stara się on pomniejszyć brutalność systemu rządów ateńskiego demosu wobec na przykład Sokratesa oraz innych wybitnych Ateńczyków, pisząc, że co prawda wyszło, jak wyszło, ale to tylko jednostkowe przypadki. O wielkiej wolności i otwartości ateńskiego aparatu władzy mają według niego świadczyć komedie Arystofanesa, wystawiane publicznie, w których ów autor często odnosił się do bieżących spraw politycznych. Zapomniał, pewnie z motywowaną ideologicznie premedytacją, pan Finley o tym, że takie kontrolowane rozładowanie emocji tłumu, przez tego typu sztukę z przekazem, jest też dobrą metodą manipulacji ludźmi przez ''demokratyczne'' elity, które w ten sposób dają ludowi fałszywe poczucie swobody w wyrażaniu jego własnych uczuć oraz myśli. Owa ''demokratyczna'' swoboda, jak wykazał przykład Sokratesa, szybko potrafiła zamienić się w okrutnego tyrana, jeśli coś nie szło po jej myśli. Typowa dla demokracji zazdrość małych ludzi, którzy w danej chwili mieli władzę, skazała na wygnanie takich mężów ojczyźnie zasłużonych, jak bystry Kimon. W opowieści pana Finley'a ten przekaz jakoś ginie pomiędzy wierszami tekstu.

Krótkie, ale za to niezwykle treściwe rozdziałki o sztuce, czy literaturze greckiej z okresu starożytności wybitne spełniają swoją funkcję, jako tekstów wstępnych. Tylko ciągłe podkreślanie rzekomej pozytywnej ''wyjątkowości'' demokratycznych Aten może nieco czytelnika irytować.

Niemniej jednak, uważam, że pozycja autorstwa pana Finley'a, jeśli jest czytana z wymienionymi powyżej zastrzeżeniami, jest świetnym wprowadzeniem w świat klasycznej starożytności.