Użytkownik: jolietjakeblues 22.09.2022 19:48 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Gabriel Mourey (Marsylia 1865 - Neuilly-sur-Seine 1943). Poeta, dramaturg, powieściopisarz, eseista, krytyk sztuki, autor tomu opowiadań "Monada" (1894), którym debiutował jako prozaik. Anglofil, tłumaczył poezje Swinburne'a i Poego, bardziej od impresjonistów cenił angielskich prerafaelitów, szczególnie Rossettiego, któremu poświęcił książkę, a wyżej od francuskiej sztuki dekoracyjnej stawiał ruch artystyczny Arts and Crafts Williama Morrisa. Był przyjacielem Lorraina, przyjaźnił się i współpracował z Debussym, wielbił Wagnera. Szerokości jego zainteresowań dowodzi biografia prowansalskiej beginki, św. Dulceliny, ekstatyczki, żyjącej w latach 1214-1274, oraz tom "Paryskie zabawy ludowe" (1906), wydany w nakładzie stu trzydziestu egzemplarzy z pięknymi grawiurami Edgara Chahine'a.

Użytkownik: jolietjakeblues 27.09.2022 10:44 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Remy de Gourmont (Bazoches-au-Houlme 1858 - Paryż 1915). Pochodził ze starej arystokratycznej rodziny osiadłej w Normandii. Studiował prawo w Caen, po uzyskaniu licencjatu w roku 1879 przeniósł się do Paryża, gdzie w latach 1881-1891 pracował jako kustosz w Bibliotèque Nationale. Przez te lata zdobył niezwykle rozległą erudycję, poznał wielu literatów odwiedzających Bibliotekę i nawiązał trwałe przyjaźnie m.in. z Villiers de l'Isle Adamem, Huysmansem i Mallarmém, a z młodszych z Alfredem Jarry. W roku 1890 wydał powieść "Sykstyna. Romans z życia cerebralnego", który ugruntował jego pozycję literacką. W tym samym roku wraz z grupą przyjaciół założył pismo "Mercure de France", którego był filarem. Pisał powieści, opowiadania, poezje, sztuki teatralne oraz liczne eseje literackie i filozoficzne. Najbardziej znanym jego dziełem jest dwutomowa "Księga masek" (1896 i 1898), zbiór portretów pisarzy symbolistów, ilustrowany przez Félixa Vallottona.

Użytkownik: jolietjakeblues 02.11.2022 17:36 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Léon Bloy (Périgueux 1846 - Bourg-laReine 1917). Okrutny pamflecista, atakujący apokaliptycznym tonem cały zmaterializowany, podły i bezbożny świat; konserwatywny katolik. Głęboka, mistyczna wiara nie przeszkadzała mu w bezlitosnej krytyce Kościoła. Scharakteryzował się słowami: "Kiedy nie masakruję, muszę być nieuprzejmy". Udawało mu się znakomicie. Zrywał kolejne literackie znajomości i przyjaźnie, m.in. z łagodnym Huysmansem, był nielubiany. Poza polemicznymi esejami wydał dwa tomy opowiadań: "Krwawy pot" (1893) - o wojnie francusko-pruskiej, w której brał udział - i nienawistne "Nieuprzejme historie" (1894), przedstawiające paryskie obyczaje końca wieku. Jest także autorem dwóch w dużym stopniu autobiograficznych powieści, "Zrozpaczony" (1887) i "Biedna kobieta" (1897), a także obszernego "Dziennika".

Użytkownik: jolietjakeblues 12.12.2022 13:35 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Jean Richepin (Médéa 1849 - Paryż 1926). Młodość miał burzliwą: brał udział w wojnie francusko-pruskiej jako wolny strzelec, potem był nauczycielem, marynarzem, dokerem w Neapolu i aktorem; występował na scenie obok Sary Bernhardt, swojej kochanki. Do tych przygód dodawał inne, fikcyjne i barwniejsze. Obfitującym w argotyzmy tomem wierszy "Piosenka nędzarzy" (1876) zyskał popularność i wywołał skandal - pięć wierszy skonfiskowano, autora wsadzono na miesiąc do więzienia; piosenka Brassensa "Przelotne ptaki" pochodzi z tego tomu. Pisał wiersze, powieści i sztuki teatralne, przetrwały chyba jedynie nasycone czarnym humorem opowiadania o ekscentrykach i ludziach z marginesu. Długo starał się skandalizować mieszczuchów, na koniec został członkiem Akademii Francuskiej, pokonując w głosowaniu dystyngowanego de Régniera.

Użytkownik: jolietjakeblues 27.12.2022 11:53 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Georges Rodenbach (Tournai 1855 - Paryż 1898). Belg piszący po francusku, publikujący głównie w Paryżu, gdzie spędził lata 1878-1879 jako adwokat-stażysta i gdzie zamieszkał na stałe w roku 1888. Poeta, dramaturg, powieściopisarz, nowelista i krytyk literacki zaprzyjaźniony z elitą francuskich literatów, błyskotliwy uczestnik "wtorków" Mallarmégo, wieczorów gromadzących młodych poetów i malarzy. Sławę zdobył powieścią "Martwa Brugia" (1892), w której umierające miasto jest "odpowiednikiem" zmarłej żony bohatera. Dzieło Rodenbacha jest jedną z pierwszych powieści zilustrowanych pocztówkowymi fotografiami, których szarość odpowiada gorzkiemu splinowi bohatera. Rodenbach był pierwszym pisarzem belgijskim, który zdobył uznanie Paryża; jedną z jego sztuk wystawiła Komedia Francuska. Trzydzieści lat wcześniej Baudelaire na dobrowolnym wygnaniu w Brukseli pisał: "Tu nie ma literatury, przynajmniej francuskiej". Pod koniec wieku się narodziła.

Użytkownik: jolietjakeblues 29.12.2022 10:44 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Henri de Régnier (Honfleur 1864 - Paryż 1936). Także arystokrata z Normandii. Postać jak gdyby zagubiona w końcu XIX wieku, spóźniona o sto lat, pesząca współczesnych swymi niemodnymi cnotami, wyszukaną uprzejmością, dystynkcją, rezerwą, godnością i poczuciem honoru, osłaniającymi delikatność i wrażliwość. Subtelny poeta neoklasyk, uczestnik "wtorków" Mallarmégo. Autor bardzo zręcznych nostalgicznych powieści, osadzonych często w wyidealizowanym wieku XVIII, oraz świetnych opowiadań, z których najwcześniejsze, zebrane w tomie "Laska z jaspisem" (1897), zasługują na szczególną uwagę. Zakochany w Wenecji, gdzie umieścił akcję kilku swoich najlepszych nowel. W roku 1911 został członkiem Akademii Francuskiej, co w jego środowisku było w dobrym tonie.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 11:16 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Champfleury (bez imienia) - właśc. Jules Husson-Fleury (Laon 1821 - Sèvres 1889). Pochodził z drobnego prowincjonalnego mieszczaństwa, był samoukiem. Zamieszkawszy w Paryżu, związał się z cyganerią Murgera, a potem z Courbetem i Baudelaire'em. Popularność przyniosło mu opowiadanie "Chien-Caillou" (1845), portret ubogiego, zdziczałego i genialnego rytownika, Rudolfa Bresdin. Do tego samego nurtu należy tom "Ekscentrycy" (1852), historie paryskich dziwaków i szaleńców. Krótkotrwałą sławę zdobył, rzucając hasło realizmu, dość zresztą ciasno rozumianego, pod którym napisał kilka powieści obyczajowych. Potrafił być wielkoduszny i dalekowzroczny - bronił malarstwa Courbeta i muzyki Wagnera, dostrzegł wielkość Nervala. Jego pochodzące z połowy wieku prekursorskie opowiadanie "Opiekun figur woskowych", prolog do opowieści dekadentów, wprowadza kilka z ich ulubionych motywów: karnawał, upadek, zwyrodnienie instynktów seksualnych.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 12:12 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Camille Lemonnier (Bruksela 1844 - Bruksela 1913). Belg piszący po francusku, publikujący w Brukseli i Paryżu. Kuzyn malarza Ropsa, jeden z dwudziestu obecnych 11 maja 1864 roku na brukselskim odczycie Baudelaire'a o Teofilu Gautier. Autor licznych powieści i opowiadań, krytyk sztuki; przyjaciel francuskich pisarzy, m.in. Huysmansa. Zrazu realista i naturalista, renomę i tytuł belgijskiego Zoli zyskał brutalną powieścią "Samiec" (1881), opisującą miłość córki właściciela ziemskiego do kłusownika. Powieścią "Opętany" (1890), kroniką niszczącej miłości starszego pana do demonicznej młodej dziewczyny, dowiódł, że potrafi też pisać jak prawdziwy paryski dekadent.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 12:20 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Joris-Karl Huysmans (Paryż 1848 - Paryż 1907). Autor głośnej powieści "Na wspak" (1884), biblii pierwszych dekadentów, której bohater, diuk des Esseintes, ekscentryk, uciekinier od codzienności, poszukujący nieodkrytych wcześniej wrażeń, stał się modelem wyrafinowanego estety. Powieści Huysmansa zawierają liczne elementy autobiograficzne, są świadectwem ewolucji jego losów i poglądów. Krótki okres przygód okultystycznych i satanistycznych przedstawił w powieści "Tam" (1891), pierwszej części tetralogii opowiadającej o drodze jej bohatera, Durtala, do wiary i uspokojenia, które znalazł w klasztorze. Pisać zaczynał jako naturalista, a skończył jako pisarz katolicki. W licznych szkicach o malarstwie promował twórczość impresjonistów i symbolistów.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 12:42 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Octave Mirbeau (Trévières 1848 - Paryż 1917). Pełen temperamentu anarchizujący dziennikarz, krytyk sztuki, krytyk literacki, prozaik i dramaturg. Demaskator zła i hipokryzji w stosunkach społecznych i duszach ludzkich. Obrońca nowoczesności w sztuce i literaturze; propagator twórczości Gourmonta, Schwoba i Maeterlincka. Autor odważnej trylogii: "Kalwaria", "Ksiądz Juliusz", "Sebastian" (1886-1890), zawierającej wątki autobiograficzne, sarkastycznych powieści: "Ogród udręczeń" (1899) i "Dziennik panny służącej" (1900) oraz ponad stu pięćdziesięciu "opowieści okrutnych", obnażających niegodziwość przeżartego gangreną świata.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 14:33 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Jean Lorrain - właśc. Paul Duval (Fécamp 1855 - Paryż 1906). Najbardziej dekadencki ze wszystkich pisarzy dekadentów. Skandalista i prowokator. Nie poprzestawał na literaturze, żył jak dekadent. Przyznawał się otwarcie do eteromanii i homoseksualizmu, szukał przyjaciół wśród paryskich szumowin, zdobywając jednocześnie pozycję w wyższych sferach. Zaczynał jako poeta; jako felietonista i kronikarz, wykorzystując drastyczne plotki, opisywał rozpustę i rozkład moralny wielkiego świata i półświatka. Napisał kilkanaście powieści, z których najlepsze to "Pan de Bougrelon" (1897) i "Pan de Phocas" (1901), biblia drugiego pokolenia dekadentów. Zabłysnął i nadal błyszczy krótszymi oraz dłuższymi opowiadaniami, w których po mistrzowsku przedstawił Paryż końca dziewiętnastego wieku, jego niepowtarzalny klimat, namiętności, obsesje i ekscesy. Kochał to zepsute miasto i czuł się w nim jak ryba w wodzie.

Użytkownik: jolietjakeblues 10.01.2023 14:49 napisał(a):
Odpowiedź na: - Champfleury: Opiekun fi... | jolietjakeblues Marcel Schwob (Chaville 1867 - Paryż 1905). Syn dziennikarza i redaktora prowincjonalnych dzienników oraz nauczycielki, obojga z rodzin żydowskich intelektualistów. Wybitnie uzdolniony, od dziecka władający niemieckim i angielskim. Od roku 1881 mieszkał w Paryżu, początkowo u wuja, Leona Cahun, konserwatora Bibliothèque Mazarine, który rozbudził w nim wszechstronne zainteresowania i talenty. Wszedł w świat paryskich literatów: poznał France'a, Mallarmégo, Valéry'ego i Gide'a; zaprzyjaźnił się z Lorrainem. W latach 1891-95 zebrał w tomy "Dwoiste serce", "Król w złotej masce", "Księga Monelli" i "Żywoty urojone", publikowane wcześniej w prasie opowiadania, przyjmowane z dużym uznaniem. Jednocześnie prowadził badania nad żargonową twórczością Villona i piętnastowieczną poezją francuską. Był także eseistą, kronikarzem Paryża i tłumaczem, przełożył "Moll Flanders" Defoe oraz "Hamleta" i "Makbeta" (wraz z Eugènem Morand). Alfred Jarry dedykował mu "Ubu króla".