Akcja książki dzieje się w okresie I wojny światowej na terenie Włoch. Powieść przedstawia historię kobiet, które w tamtych czasach wielu mężczyzn uważało za nadające się tylko do prowadzenia domu, uprawiania ogródków i wychowywania dzieci. Jednak to właśnie dzięki odwadze i zawziętości kobiet włoscy żołnierze mieli amunicję do walki, prowiant i leki. To one, Tragarki, pod obserwacją wrogów codziennie rano wyruszały w drogę w góry, by dostarczyć transport. Później były również odpowiedzialne za znoszenie ofiar z gór, bo nikt inny tak jak one nie potrafił odnaleźć się w tych trudnych terenach.

Ile jest w stanie poświęcić kobieta? Czy słusznie jesteśmy uważane za słabą płeć? Czy Tragarki były doceniane za to, co robiły?

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Tym razem Ilaria Tuti postanowiła oprzeć swoją powieść na historii i uważam, że to był strzał w dziesiątkę. Rewelacyjnie opisała wszystko, co się działo w tamtych czasach oraz to, ile bólu, łez i cierpienia musiały znieść Tragarki, o których - przyznam - słyszałam pierwszy raz.

Przeczytałam już wiele książek o tematyce II wojny światowej, jednak to jest może moja druga bądź trzecia, która porusza temat I wojny światowej. W dodatku nie jest to historia skupiona na miłości w trudnych czasach. Ta powieść ukazuje odwagę, poświęcenie i chęć walki kobiet, które każdego ranka były gotowe nieść pomoc swoim żołnierzom, mimo bólu, mimo ran i mimo zmęczenia.

Główną bohaterką jest Agata, bo to właśnie ona była odpowiedzialna za rozmowy z oficerami i generałami, to ona reprezentowała Tragarki. Poza pomaganiem żołnierzom ma na głowie również schorowanego ojca, którym również musi się zajmować. Mało tego, pewnego dnia trafia na białego diabła, czyli strzelca wyborowego armii wroga, do którego oddaje strzał. Jednak męczą ją wyrzuty sumienia i postanawia udzielić mu pomocy, i tak po śmierci ojca postanawia ukryć go w swoim domu.

Przyznam, że nie jest to lekka i przyjemna w czytaniu książka. Opowiada o trudach I wojny światowej, o poświęceniu i walce o przetrwanie. Powieść jest dosyć krótka, a dodatkowo ma niedługie rozdziały, co sprawia, że czyta się ją w miarę szybko. Jeśli taka tematyka was interesuje, to gorąco zachęcam Was do przeczytania tej lektury.

[Recenzja w pierwszej kolejności pojawiła się na moim blogu, stronach internetowych księgarń, oraz portalach o tematyce książkowej]