To już 10 lat... 1 lutego 2012 roku pożegnaliśmy Wisławę Szymborską, polską poetkę, eseistkę, krytyczkę, tłumaczkę i felietonistkę, laureatkę Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

Swój literacki debiut Szymborska Wisława odniosła w 1945 r. wierszem „Szukam słowa”. Pierwszy tomik wierszy to „Dlatego żyjemy (Szymborska Wisława)” z 1952 roku. Kolejne jedenaście książek poetyckich, które wydała to: „Pytania zadawane sobie (Szymborska Wisława)” (1954), „Wołanie do Yeti (Szymborska Wisława)” (1957), „Sól (Szymborska Wisława)” (1962), „Sto pociech (Szymborska Wisława)” (1967), „Wszelki wypadek (Szymborska Wisława)” (1972), „Wielka liczba (Szymborska Wisława)” (1976), „Ludzie na moście (Szymborska Wisława)” (1986), „Koniec i początek (Szymborska Wisława)” (1993), „Chwila (Szymborska Wisława)” (2002), „Dwukropek (Szymborska Wisława)” (2005) oraz „Tutaj (Szymborska Wisława)” (2009). Już w pierwszych utworach widać było charakterystyczne dla całokształtu jej twórczości aforystyczność i stosowanie paradoksu jako podstawowej figury retorycznej.

W 1996 r. Szymborska Wisława odebrała literacką Nagrodę Nobla "za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości", co Lem Stanisław skomentował: "Wiśce się ten Nobel po prostu należał".

Krytycy literaccy byli zgodni - Szymborska Wisława była wirtuozem słowa. Zwięzłość i trafność jej obrazowania poetyckiego sprawiła, że wiersze noblistki należą do najpowszechniej znanych i najczęściej cytowanych. Niektóre z nich trafiły nawet do języka potocznego. Najpopularniejszym chyba wierszem Szymborska Wisława, który cytowany jest czasami bez świadomości, że to poezja noblistki, jest utwór "Nic dwa razy" z tomu "Wołanie do Yeti (Szymborska Wisława)".

A jak Wy wspominacie Szymborska Wisława i jej twórczość? Do których z wierszy noblistki wracacie najchętniej?

Źródło: PAP
Zdjęcie: PAP/Jacek Bednarczyk
Opracowanie: DZ