Pete się starzeje, przytył i nie jest już tak chętny do potyczek z młodszymi przeciwnikami; o wiele za szybko będzie musiał zapaść w naprawdę Długi Sen. Mam głęboką nadzieję, że jego dzielna duszyczka znajdzie swoje Drzwi do Lata, a za nimi pola kocimiętki, chętne kotki, mechanicznych przeciwników zaprogramowanych tak, by zażarcie walczyć - ale zawsze przegrywać - i ludzi mających ciepłe podołki i nogi, o które kot może się ocierać bez obawy, że zostanie kopnięty.

---
* Robert A. Heinlein, "Drzwi do Lata", przeł. Zbigniew A. Królicki, wyd. Rebis, 2019, s. 252.