Użytkownik: joanna.syrenka 06.10.2008 18:31 napisał(a):
Odpowiedź na: Tworząc postać prowadzące... | katia Jestem świeżo po lekturze - to było moje pierwsze zetknięcie się z literaturą Krajewskiego (dzięki - Joka Bees!).
Ze wszystkich opinii przedstawionych przez BiblioNETkowiczów, z Twoją zgodzę się najbardziej. Moim zdaniem książka jest po prostu nierówna. Miejscami wciąga i zachwyca, a za moment patrzę, przeraźliwie ziewając, ile mi zostało stron do końca... Co ciekawe - takie chwile "zwątpienia" miałam właśnie przy tych najkrwawszych i teoretycznie najciekawszych kawałkach. Koniec mnie nie powalił, wręcz miałam wrażenie, że autorowi książka się rozrosła i rozpaczliwie zbierał rozrośnięte wątki do kupy, żeby to jakoś przyklepać, zagładzić i wreszcie skończyć...
Ponadto denerwowało mnie to, co w oczach niektórych jest największym atutem tej książki. Drobiazgowe opisywanie międzywojennej rzeczywistości. I to nie dlatego, że jako nie-Wrocławiankę mnie to nudziło. Po prostu miałam wrażenie, że Krajewski dosłownie napawa się swoją ogromną wiedzą o Wrocławiu. Bardzo go za tę wiedzę szanuję, a jednocześnie korci mnie, żeby grzecznie upomnieć, iż powściągliwość to piękna cnota... (i kto to pisze? ;D).
No i coś, co denerwowało mnie najbardziej, ale to wynika z mojej prywatnej percepcji świata i literatury: dla mnie książki pachną. Jak ktoś opisuje zapach, to ja go sobie mimowolnie odtwarzam, dosłownie go czuję! I być może dlatego tak długo i ciążko szła mi ta lektura: po prostu śmierdziała. Wciąż się krzywiłam z obrzydzeniem.

Na koniec oświadczam, że nie jestem stuknięta, a za uwagę dziękuję - i nie wiem, czy Krajewskiego jeszcze popróbuję.