Ta książka napisana przez Yehudi Menuhina znającego temat jak mało kto, uznanego mistrza skrzypiec, przedstawia fascynujące dzieje tego magicznego instrumentu. Jest tu także mowa o kompozytorach muzyki skrzypcowej, nauczyciela gry, lutnikach, wykonawcach, wszystkich tych, którzy – podobnie jak sam Menuhin – ulegli czarowi skrzypiec.

Niczym współczesny Orfeusz, Menuhin od dzieciństwa podróżował po świecie muzyki, która dla niego samego była przesłaniem pokoju. Na kartach tej książki opisuje on długą drogę, jaką przebyły skrzypce od prostego łuku muzycznego do wersji Stradivardiego, od codziennego instrumentu służącego wędrownym grajkom, do koncertowych skrzypiec używanych w wielkich salach i filharmoniach. Menuhin wprowadza nas w świat zadziwiającej różnorodności dźwięków skrzypiec, których pojawienie się w narodowej muzyce wschodu i zachodu, w muzyce popularnej i ludowej, klasycznej i w jazzie, doprowadziło do ustalenia się repertuaru tego instrumentu. Pisząc stylem bardzo osobistym. Menuhin przeplata historie skrzypiec i skrzypków swoimi wspomnieniami dotyczącymi takich kompozytorów, jak: Strawiński, Bartok, Elgar i Sibelius oraz wykonawców. Książka jest bogato ilustrowana, między innymi wizerunkami skrzypiec w malarstwie. Zamieszczono wiele portretów autora i innych kompozytorów i wykonawców. Książka "Skrzypce i ja", dzięki słowom Yehudi Menuhina, przemówi mocnym głosem do wszystkich miłośników muzyki.


"Muzyka, a zwłaszcza muzyka skrzypiec, to dla mnie nici, które wiążą serca i umysły nie tylko w sensie symbolicznym, ale także w sposób bardzo konkretny. Muzyka, i w ogóle sztuka, nie jest czymś, z czego można zrezygnować. Nie można jej traktować jako bezużyteczny dodatek do ludzkiego życia".

Yehudi Menuhin


[Wydawnictwo Arkady, 2000]