Bohater rzucony w trudną sytuację, z której wychodzi dzięki naukowej wiedzy, sprytowi i żyłce inżynierskiej. To założenia dobrej rozrywki dla młodzieży starszej i młodszej. Działało u Verne'a. Działało w przypadku MacGyvera.

Niestety tego typu powieści powstają teraz rzadko. Wymagają sporej orientacji w najnowszych odkryciach naukowych oraz pilnowania detali.

Na szczęście mamy Andy'ego Weirai jego SF. Już w "Marsjaninie" pokazał, że nawet z największych tarapatów, dzięki wiedzy, można się wydostać.

W Projekt Hail Mary (Weir Andy) mamy podobny, prosty schemat. Na dodatek bohater jest nauczycielem przyrody, przez co nie dziwią czytelnika jego mini wykłady o metodzie pomiaru, czy składzie atmosfery planet.

Nie byłbym sobą, gdybym nie znalazł powodów do marudzenia: schematyczność, topos wyspy Robinsona i Piętaszka, grubo ciosane postaci, naiwność, czy chwyty wprost z warsztatu kreatywnego pisania. Mimo tego, a może właśnie dzięki temu dostajemy sprawnego, młodzieżowego page-turnera.

Zastanawiał mnie brak przekładu tytułu. Okazało się, że to idiom pochodzenia sportowego. W przekładzie byłby zbliżony do "strzał rozpaczy".