"No dobra, wyglądem postaci zajmiemy się później… Na razie użyczę mu mojej facjaty, tak będzie łatwiej… Może być bezrobotny".


Oleg jest rysownikiem. Jego codzienność od ponad 20 lat kręci się wokół opowiadania i rysowania komiksów. Wszystko to działo się po prostu naturalnie, bez żadnych większych trudności, aż do teraz. Po raz pierwszy, w jego karierze, dopadł go kryzys twórczy. Opowieści nie kleją się, wydają mu się nieciekawe. Szuka więc historii, która przywróci go na właściwe tory. Tym czasem wokół mamy prawdziwy świat, który wciąż się zmienia, pędzi do przodu. Także jego prywatny świat - kobieta, z którą spędził ostatnie 20 lat oraz ich nastoletnia córka.


20 lat po "Niebieskich pigułkach" Frederik Peeters znów opowiada o sobie. Tym razem jednak zmienił "ja" na "on", i używając Olega jako awatara, stara się zacierać swoje ślady i unikać trywialności. Dzięki tej opowieści pozwala nam, czytelnikom, zagłębić się w świat twórcy komiksowego i poznać jego codzienne problemy i rozterki. Pokazuje też jak nasz świat zmienił się w ciągu ostatnich kilkunastu lat - i jak miesza się w nim ultranowoczesność z banalnością, a my staramy się odnaleźć w nim odrobinę azylu i autentyczności.

Opowieść tę można też czytać jako piękną deklarację miłości do ukochanych osób i uprawianego zawodu.


[Wydawnictwo Timof i cisi wspólnicy, 2021]