Michelangelo Merisi, zwany Caravaggio, był człowiekiem śmiało przekraczającym granice w sferze zarówno panującego obyczaju, jak i przyjętego w malarstwie decorum. W twórczości podejmował autorsko ujęte tematy religijne, rzadziej mitologiczne. Portretów unikał. Częsty u Caravaggia wybór modeli z ludu wpisywał się w formułę sztuki reformy katolickiej we Włoszech, otwierającej się na ludzi prostych. Zwracający uwagę naturalizm jego dzieł chętnie podejmowali interpretatorzy i następcy po obu stronach Alp. Zainteresowanie niższymi warstwami społeczeństwa, w wypadku Caravaggia ubrane w kostium sceny religijnej czy antycznej, odnajdujące piękno w ujęciach i drobiazgach dotychczas uważanych za zbyt pospolite, to oprócz formuły tenebryzmu jedne z największych zasług artysty.


[Wydawnictwo Bosz, 2021]