"Czytelnik nie ma wątpliwości, że ten pan naprawdę kocha kino".

Darek Foks, "Machina"


"Žižek, jak nietzscheański dyletant czy jak gombrowiczowski przechodzień, jest obeznany w historii filozofii, ale i w tym, co przynoszą codzienne gazety. A wszystko, czego się tknie, zamienia się w przedmiot mentalny, obiekt umysłu, któremu możemy się przyglądać z różnych stron jak kolorowym kulom, które w filmie Spielberga puszcza w ruch E.T., chcąc pokazać chłopcu, z jakiej galaktyki przybył".

Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza"


"Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Tarkowski, Lynch" to filmowe tour de force słoweńskiego psychoanalityka i filozofa Slavoja Žižka. Jego komentarze, brawurowe, erudycyjne, często obrazoburcze, dowodzą, że praca teorii może dokonać się w kinie i dochować wierności temu, co w samych filmach nieświadome.

Filmografia książki liczy sto pięćdziesiąt tytułów. Oprócz "Dekalogu", "Niebieskiego", "Podwójnego życia Weroniki", "Psychozy", "Zawrotu głowy", "Solaris"," Stalkera", "Nostalgii", "Zagubionej autostrady", "Blue Velvet" i "Dzikości serca", autor obszernie komentuje m.in. "Przełamując fale", "Piknik pod Wiszącą Skałą", "Utalentowanego pana Ripleya", "Oczy szeroko zamknięte", "Dzień zagłady", "Spokojnego Amerykanina" i "Casablankę".

Fragmenty esejów umieszczonych w "Lacrimae rerum" złożyły się na scenariusz cyklu "Z-boczona historia kina" w reżyserii Sophie Fiennes (2006).


[Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2011]