12 lat temu zaginęła 6 letnia dziewczynka z tak zwanej „normalnej” rodziny. Przepadła jak kamień w wodę. Pękł naturalny bieg zdarzeń losów jej bliskich. Zakrojone na szeroką skalę poszukiwania, plakaty w całym mieście, policyjne śledztwo, nic nie pomogło w odnalezieniu dziecka.
Po 12 latach, nagle dziewczyna wraca do domu, do swoich rodziców i starszego brata. Wszyscy muszą zatem zretuszować obraz, który mieli w głowie i na nowo się poznać. Choć nie wszystkie elementy tej układanki do siebie pasują. Początkowa radość i entuzjazm obu stron zamienia się w coraz większe wątpliwości..
Zaginiona dziewczyna jest dzieckiem które pewnego dnia wypadło poza nawias, a jej oczy zobaczyły rzeczy, których nigdy nie powinny zobaczyć.

Czy to tylko zabawa nadziejami i marzeniami?
Czy pożyczając różne elementy prawdy można stworzyć misterne kłamstwo?
Kto tu blefuje?

Ta książka jest jak poker, czyli grą niekompletnych informacji, które dają możliwość wygrać tylko poprzez obranie przemyślanej taktyki. Blefowanie jest jednym z elementów pokera, które sprawia, że ta gra staje się bardziej atrakcyjna.
W książce też możemy zaobserwować podstawowe pokerowe rozdania i dopasować je do zachowań poszczególnych bohaterów: pas, czekanie, sprawdzenie, postawienie, podbicie i va banque. Tylko, że stawką nie są tu pieniądze, a życie wielu ludzi.
„Blef” to znakomicie pomyślany thriller psychologiczny. Wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do ostatniej. Szokuje, porusza i zmusza do przemyśleń. To nie jest lekka książka, choć z pozoru tak się wydaje. Autor jednak potrafi świetnie blefować.
Z całą pewnością „Blef” powinien znaleźć się na liści najlepszych thrillerów tego roku.
Polecam.
Recenzja była wcześniej publikowana na innych stronach internetowych.