Typ recenzji: oficjalna PWN
Recenzent: Asia Czytasia (Joanna M.)

Czy próbowaliście kiedykolwiek prześledzić historię swojej rodziny? Może znajdziecie w niej jakiś zapomnianych bohaterów albo „czarne owce”, które przyniosły jej wątpliwą sławę. Czy wasz ród skrywa jakieś wstydliwe tajemnice? Czegokolwiek się dowiecie, na pewno będzie to fascynujące śledztwo.

Fabuła
Alice była bardzo zżyta z babcią. Po jej śmierci dowiaduje się, że staruszka zapisała jej w spadku mieszkanie w Paryżu. Jest zaskoczona, bo nie wiedziała, że babka takowe posiadała. Lokal wygląda na dawno nieotwierany, jakby zatrzymał się w nim czas.
Babcia nigdy nie opowiadała o swej młodości podczas niemieckiej okupacji ani o swojej siostrze Adalyn, dlaczego? Czego dowie się Alice o swojej rodzinie dzięki paryskiemu mieszkaniu i znalezionemu w nim dziennikowi?

Akcja w powieści „Dziewczyna z Paryża” prowadzona jest dwutorowo.
„Teraz” czyli historia opowiedziana z perspektywy Alice. Szesnastoletnia bohaterka musi uporać się z żałobą po śmierci ukochanej babci. Nie pogrąża się w smutku, ale z niesamowitą energią próbuje odkryć tajemnice staruszki. Paryskie mieszkanie fascynuje ją, daje energię do działania, czyli odkrywania historii swojej rodziny, Francji i świata. Podziwiam ją za pasję, z jaką się temu oddaje, ale też trochę gardzę za łatwość, z jaką ocenia postępowanie ludzi w czasach II wojny światowej.
Pojawia się też wątek młodzieńczej miłości oraz relacji z cierpiącą na depresję matką.

„Wtedy”, czyli Paryż w okresie niemieckiej okupacji. Rodzina Adalyn jest majętna i całkiem nieźle radzi sobie z trudnościami, jakie przyniosło wkroczenie nazistów do stolicy. Nie głodują i starają się prowadzić aktywne towarzysko życie. Jednak dziewczyna nie może pogodzić się z obecnością wroga na „każdym rogu”. Czuje potrzebę oporu. Poznaje Luca, który wprowadza ją w działalność partyzantów. Adalyn zaczyna od roznoszenia ulotek, ale z czasem podejmuje się trudniejszych zadań. Próbuje wykorzystać swoją pozycję towarzyską i wdzięk, aby na salonach „zbliżyć się” do przeciwnika. Ryzykuje coraz więcej, nie tylko bezpieczeństwem swoim, ale i bliskich.

Podsumowanie
„Dziewczyna z Paryża” to powieść kierowana raczej do młodzieży. Co prawda czyta się ją bardzo dobrze i nieźle oddaje realia nazistowskiej okupacji Paryża w czasie II wojny światowej, a bohaterowie są dojrzali, jednak książkę jest dość lekka, jak na literaturę wojenną, a niektóre wątki, np. pierwszych miłości, mogą być nieciekawe dla starszego czytelnika.

Ocena recenzenta: 4,5/6