Musiało minąć pół roku, żebym znowu mogła czytać. Miesiąc dość udany, po połowie za sprawą akcji czytaj.pl oraz porządków w cudzej biblioteczce.

1. /28/ Horyzont (Małecki Jakub [pisarz]) /5/
Maniek robił wszystko, żeby znaleźć się w wojsku i walczyć na prawdziwej wojnie. Dopiął swego i pojechał na misję, ale nie spodziewał się, że dłuższą i trudniejszą walkę będzie musiał stoczyć po powrocie. O odnalezienie się z zwyczajnym życiu i przezwyciężenie skutków PTSD, który od lat czyni to życie tylko nieznośną egzystencją. Wydarzenia z Afganistanu powodują, że odsuwa się od rodziny i nie potrafi spojrzeć w oczy siostrzeńcowi, który widzi w nim bohatera.
Zuza, straciła matkę we wczesnym dzieciństwie, a teraz patrzy na odchodzenie babci, która coraz bardziej zanurza się w demencji. Z jej urywanych wypowiedzi dziewczyna domyśla się istnienia jakiejś tajemnicy związanej z rodzicami.
Tych dwoje łączy niewiele: sąsiedztwo, muzyka i pity wspólnie alkohol. To, że z czasem zaczynają się wspierać jest właściwie przypadkiem, bo najczęściej nie mają się do kogo zwrócić.
Także i tym razem Małecki urzekł mnie sposobem, w jaki posługuje się językiem. Spokojnie, precyzyjnie, plastycznie.

2. /29/ Stramer (Łoziński Mikołaj) /4,5/
Stramer - nazwisko, które zniknęło, tak, jak stopniowo znika nosząca je rodzina. Jedni jej członkowie umierają, inni giną w czasie wojny, a ci, którzy mają "dobry" wygląd, w czasie Holocaustu przyjmują nazwiska polsko brzmiące. To nie tylko nazwisko bohaterów, ale także przodków autora, który ten sposób wskrzesza je w swojej powieści.

3. /30/ Emil ze Smalandii (Lindgren Astrid) /4/
4. /31/ Lotta z ulicy Awanturników (Lindgren Astrid) /4,5/
Trochę dziwna sprawa, bo o ile Dzieci z Bullerbyn (Lindgren Astrid) stały się moją ulubioną książką życia od pierwszego przeczytania, to nie sięgnęłam do żadnej innej autorstwa Lindgren, choć wiedziałam o ich istnieniu. Domyślam się, że tytuły brzmiały dla mnie wówczas zbyt bajkowo, a bajek unikałam jak ognia.
Przygody pięcioletnich Lotty i Emila oceniam z perspektywy dorosłego czytelnika - Lotta mnie bawi, a Emil trochę drażni, ale przypuszczam, że dzieci zareagowałyby dokładnie odwrotnie, a i ja w dzieciństwie pewnie wolałabym zwariowanego Emila.

5. /32/ Czarne morze (Macios Karolina) /4/
Książkę zaczęłam czytać tylko na próbę, żeby się upewnić, że nie warto, a tymczasem historia mnie zainteresowała na tyle, że przetrwałam kilka dłużyzn, by pod koniec nie móc się oderwać.
Joanna od dzieciństwa jest leczona psychiatrycznie, nie dziwi więc, że po wypadku, podczas którego doznała wstrząśnienia mózgu, jest nieco otumaniona, mąż ochrania ją przed światem, jak tylko może, a córeczka pozostaje pod opieką dziadków. Tylko, że Joanna ciągle nie może się z nią skontaktować...
To jest całkiem niezła literatura rozrywkowa, choć to thriller, więc rozrywka specyficzna. Zaletą jest, że autorka umiejętnie zwodzi i skutecznie kieruje umysł czytelnika na manowce.

6. /33/ Miłość i rzeczy poważne (Szaniawski Jerzy) /4/
"Człowiek ubogi; wielki spadek; człowiek ubogi zostaje człowiekiem bogatym. Człowiek obecnie bogaty miał prawie pięćdziesiąt lat, ciemny zarost, a imię - Albin." (5) Pan Albin, dostosowując się do nowych okoliczności, stał się człowiekiem statecznym i poważnym, a jako taki, zaczął się też odpowiednio zachowywać i tylko po drodze zagubił to wszystko, co czyni życie szczęśliwym, bez względu na status społeczny i majątkowy. W tym zagubieniu i nieuchronnej tęsknocie towarzyszy mu jego sekretarz, któremu któregoś razu zdaje się, "że coś zobaczył. Coś znajomego. Nie był pewny, czy naprawdę... Nie pytał nigdy, czy widzi prawdę; czemuż by teraz nie miał zobaczyć śmiało tego, co mu się podoba?" (98).
Ironiczna i zabawna, ale też i gorzka historia o oszukiwaniu samego siebie w pogoni za nieistotnym.