To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi i od razu mówię, że na pewno nie ostatnie. Może wstyd się przyznać, ale wcześniej nie słyszałam tego nazwiska. Całe szczęście, już poznałam i chcę więcej.

Akcja książki dzieje się w dwóch przedziałach czasowych. Raz główną bohaterką jest Ada i mamy rok 1998, a następny rozdział dotyczy Leny i jest rok 2019.

Ada to siedemnastoletnia młoda dziewczyna, która życia łatwego nie ma. Z jednej strony ojciec, który rzadko bywa w domu, a jak już jest to wiecznie kłóci się z matką. Z drugiej strony matka, która coraz częściej zagląda do kieliszka i ma w nosie wychowywanie córek. Toteż Ada, jak tylko może, stara się zaopiekować swoją czteroletnią siostrą Nelą.

Lena natomiast jako małe dziecko straciła rodzinę i zaopiekowała się nią ciotka, która chciała ją tylko uchronić przed domem dziecka. Nie okazywała jej żadnych uczuć, a w późniejszych latach, jeśli się już do niej odzywała, to wyłącznie w trybie rozkazującym. Podczas wernisażu Leny podchodzi do niej mężczyzna, który jest bardzo tajemniczy i chce jej wszystko wyjaśnić następnego dnia na molo.

Pewnie zastanawiacie się, co łączy te dwie dziewczyny? Na pewno nie łatwe dzieciństwo, aczkolwiek nie tylko to. Jednak, by dowiedzieć się więcej, musicie sięgnąć po tę książkę.

Fabuła wciąga nas od pierwszych stron i nie pozwala się oderwać. Czyta się ją bardzo szybko. A zakończenie, czy się spodziewałam? Kompletnie nie. I tu brawa dla autorki, bo niby wszystko jest opisane, a z każdym rozdziałem poznajemy coraz więcej faktów, które trzymają nas w napięciu do ostatniej strony.

Jeśli uwielbiacie thrillery psychologiczne lub jeśli chcecie spróbować czy to będzie odpowiedni dla Was gatunek, to sięgnijcie po tę książkę.

[Recenzja w pierwszej kolejności pojawiła się na moim blogu, stronach internetowych księgarń, oraz portalach o tematyce książkowej.]