Po pierwszym tomie czułam, że na drugim się również nie zawiodę. I miałam rację, a nawet książka przewyższyła moje oczekiwania.

Zacznijmy od początku. W tej części w dalszym ciągu śledzimy losy Seweryna i Kai. Tym razem Kaja potrzebuje jego pomocy, a raczej nie tyle ona, co policja, która chce, by główny bohater obejrzał odnalezione zwłoki dziewczynki.

Później dochodzi do dziwnych zbiegów okoliczności. Seweryn dostaje nagranie, na którym dziewczynka w języku niemieckim mówi cyfry. Zadziwiające jest to, że nagranie zostało wysłane Air Dropem, czyli nadawca musiał być w zasięgu zaledwie 10 metrów. Jednak nie udaje się go znaleźć.

Kiedy Seweryn razem z Kają chce złożyć zeznanie, uważając, że to ma związek z odnalezionym ciałem dziewczynki, to on staje się podejrzanym.

Muszę przyznać, że ta książka była rewelacyjna. To, ile autor poruszył trudnych tematów i jak wszystko się ze sobą łączy, tworząc spójną całość, jest mistrzostwem.

Muszę przyznać, że ja podejrzewałam każdego po kolei. Jednak koniec końców tak mnie zszokowało zakończenie i wywołało tyle emocji, że w głowie się nie mieści. I mogę się założyć, że każdy, kto czytał bądź będzie czytał tę powieść, nie domyśli się zakończenia. NIE MA SZANS!

Naprawdę ogromne brawa dla autora za tak świetną książkę. To było moje zaledwie drugie spotkanie z twórczością Remigiusza Mroza, ale na pewno nie ostatnie.

[Recenzja w pierwszej kolejności pojawiła się na moim blogu, stronach internetowych księgarń, oraz portalach o tematyce książkowej.]