W swoim dziele "Przestrzeni! Przestrzeni!" Harry Harrison zabiera nas do Nowego Jorku w roku 1999 (z jego perspektywy jest to odległa przyszłość). Ukazane przez niego Stany Zjednoczone to przygnębiające miejsce pełne głodnych, zdesperowanych ludzi, szalejącej przestępczości i wszechobecnego braku wszystkiego. Zarówno w prologu, jak i w kolejnych rozdziałach autor nie szczędzi wyjaśnień, jakie działania ludzkości doprowadziły do takiego stanu rzeczy. Wymienia tu: nadmierną eksploatację i wydobycie surowców, zatruwanie środowiska, zanieczyszczenie gleby oraz doprowadzenie do wymarcia większości gatunków zwierząt, a przede wszystkim skrajne przeludnienie świata. Historię upadającego świata poznajemy oczami czwórki bohaterów: samotnego nowojorskiego detektywa Andy'ego Rusha, młodego złodzieja Bullego Chunga, pięknej Shirl oraz emerytowanego żołnierza Sola. Ich drogi zostaną połączone w związku ze sprawą morderstwa dokonanego w pewnym luksusowym mieszkaniu...

Książka "Przestrzeni! Przestrzeni!" to najbardziej wyrazista powieść dystopijna, jaką dotychczas czytałem. Cenię sobie tego rodzaju literaturę za sprawą pytań i wniosków, jakie można wyciągnąć, wczytując się w kolejne strony i rozdziały. Nie inaczej było z dziełem Harrisona. Najważniejszym przekazem, jaki pisarz chciał dać swoim czytelnikom, nie są przeżycia bohaterów, lecz ukazany świat; stanowi on również swoiste ostrzeżenie i zapowiedź tego, co może się stać z naszym światem, gdy nie pohamujemy swojej zachłanności i wygodnictwa. Na uznanie zasługują również bohaterowie wykreowani przez pisarza, zarówno ci główni, jak i ci epizodyczni - są oni bardzo realistyczni i przygnębieni, próżno szukać radości i śmiechu w ich życiu. Na uznanie zasługuje również elegancki, a zarazem lekki styl pisarski autora, pozwalający płynnie pokonywać kolejne rozdziały tej klasycznej powieści.

Jedynym mankamentem książki jest dla mnie jej okładka. Sama w sobie bardzo atrakcyjna, przykuwająca uwagę i wskazująca, co takiego może wydarzyć się na kartach powieści. Fakt faktem, że nijak ma się to do treści książki, co pozostawiło we mnie pewien niedosyt.