Pośród sinej mgły pragmatyzmu, pośród oparów prawdopodobieństwa, gdzieś wśród ideałów zdrowia i higieny, gdzieś pomiędzy tym wszystkim niczym zapomniane słowo, jak cień pośród nocy ledwo słyszalny głos. Wciąż tląca się nadzieja nieśmiertelności.

Wyśmiane i odrzucone, mordowane na nowożytnych kartach rozpraw naukowych przez ludzi opętanych zdrowym rozsądkiem. Przebijane sztyletem rozumu, wciąż żarzy się jej kryształowe jądro.

W złogach rezygnacji, pośród zmarszczek, jako odbicie w starych oczach, w siwych włosach i w drżeniu dłoni tli się ostateczne marzenie.

Pośród kukieł i strachu niedoczytane słowo zagubionego manuskryptu.

Przeszłość, przyszłość i teraźniejszość zderzają się w pogoni za nieśmiertelnością. Co kryje tajemnica manuskryptu, za którym podążają ludzie, którzy, zdawałoby się, od dawna już powinni leżeć w grobach.

[Vesper, 2020]