Isaac Bashevis Singer (1904-1991)

Urodził się w Leoncinie, niedaleko Warszawy, zmarł w Miami na Florydzie. Wybitny pisarz, który większość swych utworów napisał w języku jidysz. Odtwarzał zaginiony żydowski świat, pisząc o miłości, zdradzie, cierpieniu i śmierci. W 1978 r. za opis tej nieistniejącej już rzeczywistości został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Singer pochodził z ortodoksyjnej żydowskiej rodziny. Miał 21 lat, gdy zadebiutował na łamach warszawskiego czasopisma "Literarisze Bleter". W 1935 r. wyemigrował do Nowego Jorku. Tam powstały jego najsłynniejsze powieści: "Spuścizna", "Sztukmistrz z Lublina", "Niewolnik", "Szosza" oraz "Dwór". Duża część twórczości jest związana ze wspomnieniami z Polski, a za źródło literackiej weny uznaje się warszawską ulicę Krochmalną z jej ruderami, rynsztokami, pełną biedy, żebraków i upadłych kobiet. Tam właśnie przez wiele lat mieszkał przyszły noblista.


"Spuścizna" (1970) to barwna, tętniąca życiem powieść, przedstawiająca narodziny i zgony, wesela i rozwody, błyskotliwe kariery i życiowe tragedie ludzi różnych wyznań, kultur i narodowości.


[TMM, 2007]