Człowiek przegląda się w lustrze i widzi śmierć. Od wieku XVI po barok niemieccy i hiszpańscy malarze umieli oddać efekt zdumienia, wstrząsający dla młodej kobiety podczas toalety, a przyjmowany z rezygnacją przez starą parę Burgkmayerów, oglądających w lustrze odbicie własnych czaszek. Historia śmierci jest może właśnie dlatego tak fascynująca - chodzi o to, żeby sytuację odwrócić i czytać tę wymianę spojrzeń na wspak; wychodząc od śmierci i od stosunku ludzkości do śmierci, odnaleźć człowieka, uchwycić jego reakcję na owo przejście, które nie toleruje żadnej próby oszukania go.


[Słowo/obraz terytoria, 2008]