Lubię sięgać po reportaże, a te z Wydawnictwa Czarne bardzo sobie cenię. Jednak po przeczytaniu tej książki czuję rozczarowanie, chyba spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Sugerując się okładką, miałam nadzieję poznać życie Indian oraz zgłębić ich kulturę i religię. A otrzymałam dość szczegółowy zapis politycznych przepychanek między rdzennymi Amerykanami, a nie-Indianami.

Kompletnie nie wyczułam w tej publikacji poczucia humoru autora ani jego talentu narracyjnego. Wręcz przeciwnie. Książka mocno mnie zmęczyła i naprawdę długo się z nią zmagałam. Czytało mi się zaskakująco trudno.

Jednak nie mogę odmówić autorowi, że jego książka porusza temat, który dla społeczności Indian jest ważny. Opisuje on bez ubarwień, jak wygląda życie Indian w rezerwatach, o których władze Ameryki próbują zapomnieć. O przemocy, która jest akceptowana, o braku dostępu do edukacji, co powoduje, że wielu członków społeczności nie potrafi bronić swojej ziemi, bo nie zna treści traktatów zawartych z władzami państwa, czy o rasizmie, z jakim się spotykają Indianie. A trzeba pamiętać, że to właśnie oni zamieszkiwali te tereny od samego początku i są na swoim terytorium. Z tej książki dowiemy się również, jakie metody stosował rząd USA, chcąc przejąć tereny należące do rezerwatów, aby pozyskać żyzne ziemie czy złoża surowców. Jest to również opowieść o strachu Indian przed stratą tożsamości i walce o zachowanie swojego języka, który coraz bardziej zanika.

„Witajcie w rezerwacie” jest książką, która zainteresuje osoby fascynujące się historią Stanów Zjednoczonych oraz ich ludnością, ze szczególnym uwzględnieniem rdzennych Amerykanów.
Mnie jednak nie zadowoliła i z trudnością dobrnęłam do końca. Styl autora, choć widać, że opisywany przez niego temat jest dla niego bardzo osobisty, kompletnie mnie nie porwał. Jednak, jak to w przypadku reportaży ma miejsce, dowiedziałam się z niej wielu ciekawych informacji, dlatego nie uważam czasu jej poświęconego za stracony.

[Recenzja była wcześniej publikowana na moim blogu.]