W roku 1901 na Islandii wyszło tłumaczenie klasycznej powieści Brama Stokera "Drakula", pod nowym tytułem "Makt Myrkanna" (Moc ciemności). Następnie nic wokół tej sprawy się nie działo. Przekład był wspominany przez badaczy, bo wydawał się pierwszym tłumaczeniem na inny język (ukazał się zaledwie 4 lata po oryginale) oraz miał przedmowę napisaną przez Stokera specjalnie dla tego wydania, w której nawiązuje on do zbrodni Kuby Rozpruwacza. Pojawiały się jedynie opinie, że tłumaczenie było luźne i skrócone. Trzeba było trafu, że po ponad stu latach badacz literatury Hans de Roos, postanowił przyjrzeć się temu wydaniu W zasadzie chodziło mu tylko o sprawdzenie drobnych szczegółów aby sprawdzić, czy wydanie to miało jakiś wpływ na rodzimą literaturę. Wziąwszy do analizy pierwszą wersję z islandzkich czasopism odkrył, że właściwie jest to całkiem inna historia.

Pierwsza część, dziejąca się w Transylwanii, została znacznie poszerzona, przybyło wiele interesujących postaci i wątków humorystycznych, wątki erotyczne i sadomasochistyczne zostały uwypuklone (gospodarz goszczący bohatera w zamku okazuje się być kapłanem żyjącego w jaskiniach szczepu małopoludów, który składa mu w ofierze nagie dziewice).
Druga część, już po decyzji Drakuli o wyruszeniu do Anglii, została natomiast skrócona. Zredukowano romantyczne opisy, przyspieszono akcję, zrezygnowano z formy epistolarnej na rzecz fabuły z narratorem.
Odkrycie zainteresowało badaczy, w roku 2017 ukazało się tłumaczenie angielskie tej wersji. Wtedy też odkryto, że istniała też starsza wersja szwedzka, która ukazała się tylko w prasie, na której prawdopodobnie oparł się islandzki tłumacz.

Skąd jednak tak znaczące zmiany w tekście? Czyżby tłumacze postanowili przerobić opowieść, aby była mniej nudna i bardziej przyciągała uwagę? Istnienie specjalnego wstępu, napisanego przez autora, sugeruje inną możliwość. Wygląda na to, że Stoker napisał dwie wersje Drakuli. W Anglii wyszła ostatecznie wersja ugrzeczniona, wygładzona pod oczekiwania czytelników. Gdy zaś wydawcy z innych krajów poprosili o przesłanie tekstu do tłumaczenia, Stoker wysłał im wersję krótszą i z większą ilością wątków. Możliwe, że wywiązała się też jakaś korespondencja między nim a tłumaczami. W końcu napisał wstęp specjalnie do islandzkiego wydania, musiał więc zajść jakiś kontakt. Niektóre nowe postaci, na przykład głuchoniema służąca Drakuli, są zgodne z planami pisarza w zachowanych wczesnych notatkach. Nie dało się o nich dowiedzieć w inny sposób, niż dzięki pomocy samego autora.