Tym razem niewiele mi zostało książek, z których nie napisała się pełna recenzja lub czytatka:

Wanda Chotomska: Nie mam nic do ukrycia (Gawryluk Barbara) (4)
Opowieść biograficzna o jednej z najpopularniejszych w Polsce autorek literatury dziecięcej, twórczyni wiekopomnej dobranocki z Jackiem i Agatką, złożona z wywiadu-rzeki i wypowiedzi krewnych i znajomych. Ciepła, sympatyczna, a do tego ilustrowana mnóstwem zdjęć i, co jeszcze atrakcyjniejsze, reprodukcji m.in. stroniczek dziecięcych czasopism z lat 50 i 60.

"Przekrój" Eilego: Biografia całego tego zamieszania z uwzględnieniem psa Fafika (Potkaj Tomasz) (5)
Do „Przekroju” mam sentyment nieuleczalny – przecież na nim się uczyłam czytać – i pamiętam, z jaką przykrością odebrałam później kolejne zmiany jego formuły i przeprowadzkę redakcji do Warszawy (bo „Przekrój” był do głębi krakowski, co miało swój szczególny smak nawet dla kogoś, kto krakowianinem nie jest i nie był). Lubię więc wracać wspomnieniami do tego, co mi zostało w pamięci jako najlepsze – a ta pozycja dostarcza ogromnie dużo wiedzy i o samym czasopiśmie, i o jego spiritus movens, i o czasach, w których „Przekrój” przeżywał swoje najlepsze lata (znajdziemy tu m. in. ceny papierosów i samochodów osobowych z lat 60). Jest w tej opowieści trochę chaotyczności chronologicznej – autor to wybiega w przód, opowiadając jakiś etap rozwoju „Przekroju”, to cofa się do przedwojennych czy wojennych losów Eilego - ale mnie to aż tak nie przeszkadzało. Bardziej już literówki, co prawda nie aż tak liczne, lecz dokuczliwe: z krytyka Matuszewskiego zrobił się „Maruszewski”[155], z dzikich gołębi zwanych sierpówkami – sierpniówki [240] (chyba, że nazwę przekręcił czytelnik-autor listu – ale jeśli tak, to należało to jakoś zaznaczyć).

Maria Dąbrowska i Stanisław Stempowski (Borkowska Grażyna) (5)

Króciutka i małego formatu, ale esencjonalna rozprawka biograficzna, cenna zwłaszcza z uwagi na fakt, że przedstawia także wcześniejszy etap życia Stempowskiego – kulisy jego małżeństwa ze stryjeczną siostrą i przyczyny rozpadu tego związku, o których próżno szukać informacji w dziennikach Dąbrowskiej i przypisach do nich. Autorka celnie zwraca uwagę na stałe rozdarcie obecne w życiu Dąbrowskiej: między erotyką a uczuciami duchowymi, między pragnieniem samotności i lękiem przed samotnością, między antysemityzmem a przyjaznymi uczuciami dla „Polaków pochodzenia żydowskiego”, i na jej poczucie obcości w świecie, który nastał po wojnie, bez oparcia ani w krajowym, ani w emigracyjnym kręgu literackim. Bardzo pożyteczne uzupełnienie, i ładnie napisane.

Elegantki: Moda ulicy lat 50. i 60. XX wieku (Janas Agnieszka L.) (4)
Po raz kolejny troszkę się na mnie zemściło nieczytanie not wydawców: myślałam, że „Elegantki” to będzie raczej coś w stylu czytanej niedawno obszernej monografii o modzie lat międzywojennych, tymczasem okazały się zbiorem ubraniowych wspomnień kilku osób, które we wzmiankowanych czasach miały od kilkunastu do dwudziestu kilku lat. Nie powiem, żeby to było nieciekawe, zwłaszcza że respondentki autorki reprezentują różne środowiska i różne zawody, a zdjęcia są unikalne, bo prawie wyłącznie z prywatnych zbiorów – ale brakło mi jakiegoś podsumowania, jakiejś syntezy, która by te jednostkowe wrażenia połączyła w całość.