… jeżeli chcesz, żeby twój pupil cię kochał i był ci oddany całym sercem, żeby się cieszył na twój widok, jakby go spotkało największe szczęście i lizał cię po policzku, kiedy ci będzie smutno, to musisz sprawić sobie pieska, ale nie wolno ci przy tym zapominać, że psy wymagają o wiele więcej uwagi, czasu i starań niż koty. Jeżeli natomiast chcesz mieć przy sobie żywą istotę, niewymagającą specjalnego zachodu, to kot jest tym, czego ci potrzeba. Nie możesz jednak liczyć na serdeczne przywiązanie z jego strony, nie jest bowiem do tego stworzony, nie będzie skakał z radości na twój widok ani tęsknił za tobą, gdy wyjdziesz. Jeżeli natomiast dobrze wiesz, że potrzebujesz właśnie kota, to powinieneś sobie odpowiedzieć na pytanie: dlaczego? Żeby mieć towarzystwo, czy w celu hodowli, a następnie zarabiania na sprzedaży potomstwa? Każda rasa ma swoje charakterystyczne cechy; to, co jest dobre z punktu widzenia dochodu, nie zawsze gwarantuje komfortową koegzystencję, i odwrotnie. (…).
Lubię wszystkie koty, a nie konkretne zwierzęta, które w danej chwili trzymam w rękach. I nie jest mi wszystko jedno, jak one żyją, do kogo trafią i co się z nimi stanie. (…) Nie chcę, żeby kot, choćbym go nigdy nie widział na oczy, trafił do właściciela, który nie będzie go kochał i po pewnym czasie zacznie żałować, że go wziął. Kot będzie cierpiał. Czy to jego wina, że nie spełnił pokładanych w nim nadziei? On przecież nie może zmienić swojej natury, a człowiek tego nie uwzględnił, nic nie wie o kotach i myśli, że nabywa pewną odmianę psa, tylko małego, mniej żarłocznego i mniej kłopotliwego, którego nie będzie musiał wyprowadzać dwa razy dziennie bez względu na pogodę. A gdy się okazuje, że kot w ogóle nie przypomina psa, pojawiają się rozczarowania i różne następstwa, łącznie z okrutnym traktowaniem albo (…) wyrzuceniem na ulicę.*



---
* Aleksandra Marinina, „Siódma ofiara”, przeł. Aleksandra Stronka, wyd. Czwarta Strona, 2020, s.206-208.