Stanisław Barańczak (1946–2014) – poeta, tłumacz, eseista. Współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, w latach 1976–1980 objęty zakazem druku. Zwolniony dyscyplinarnie w roku 1977 z pracy na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1981 wykładał literaturę polską na Harvard University. Jego dorobek translatorski jest równie imponujący jak wirtuozeria, z którą przekładał poetów angielskich, rosyjskich i niemieckich (a także poetów polskich na język angielski). Praca nad tłumaczeniami towarzyszyła własnej twórczości poetyckiej i eseistycznej, tworząc pomost między literaturą polską i anglojęzyczną, dzięki czemu polszczyźnie przyswojone zostały najważniejsze zjawiska poezji światowej. Spod jego pióra wyszedł przekład niemal wszystkich dramatów Williama Shakespeare’a, czytelnicy polscy mogli zapoznać się z twórczością angielskich poetów metafizycznych czy poezją mistrzów absurdu i pure nonsensu. Finezję i niezwykły słuch poetycki łączył z poczuciem humoru, wrażliwość na metafizyczny wymiar poezji ze zmysłem krytycznym. Do poezji przykładał zawsze najwyższą miarę, bo to właśnie ona chroni nas przed nicością.


[Znak, 2017]