"Człowiek żyje kilkadziesiąt lat, ale właściwie nie wiadomo, po co aż tak długo. Kiedy musi zdać relację ze swoich osiągnięć, przemyśleń, ważnych, milowych kroków, w głowie ma totalną, absolutną pustkę (...). A kiedy się zastanowi, odgrzebując w pamięci niepasujące do siebie strzępy wspomnień, dochodzi do wniosku, że ważne dla niego były jedynie trzy, cztery chwile, zmieniające jego punkt widzenia na otaczającą rzeczywistość"[1].

Najnowsza powieść Krystyny Śmigielskiej, "Pokurcz", niewątpliwie przepełniona jest wieloma złożonymi emocjami, pragnieniami i wrażeniami. Podobnie jak główny bohater zwany "pokurczem", który skrywa wiele tajemnic. Kacper Rawicz, człowiek o wielu twarzach, zapewne przeżył niemało w swoim życiu razem z przyjacielem i kolegą, Włodkiem Zamberem. Jak ukształtowało się dorosłe życie Kacpra Rawicza i jego postępowanie? Czy rzeczywiście zasługuje na miano "pokurcza"?

Dwudziestosześcioletni mężczyzna poszukuje odpowiedniej pracy, dzięki czemu mógłby opłacać podatki. Niebawem zostaje zatrudniony jako kelner. Jak się okazuje, zna kilka języków i wkrótce staje się dobrym pracownikiem. W przeciwieństwie do swojego przyjaciela, który zdobył wyższe wykształcenie, ma za sobą pewne przeżycia i doświadczenia. Ponadto w życiu Kacpra Rawicza pojawiają się kobiety, lecz nie udaje mu się stworzyć udanego związku. Zakochuje się, gdy u jego boku pojawia się córka biznesmena...

Autorem tej powieści jest Krystyna Śmigielska (znana również z innych tytułów, zarówno dla dorosłych jak i dla młodzieży, takich, jak "Z twojej winy", "Kochanek pani Grawerskiej", "Berżeretka bez przepisu"). "Pokurcz" jest jedną z nowszych powieści tej autorki.

Uważam, że "Pokurcz" jest dojrzałą i pełną emocji lekturą , gdyż poruszone w niej losy Kacpra Rawicza i Włodka Zambera skłaniają do refleksji. Każdy z bohaterów podążał do określonego celu w swoim życiu i każdy z nich miał niełatwą i bolesną przeszłość. Z jednej strony buntowniczy Kacper, który nieraz wdawał się w bójki z kolegą, a z drugiej strony Włodek , któremu los zabrał najbliższe mu osoby. To, co szczególnie przykuło moją uwagę w powieści , to relacje między dwoma głównymi bohaterami. Kacper, w przeciwieństwie do Włodka, nieraz wykazywał się sprytem i przebiegłością już we wczesnych latach. Włodkowi z kolei udało się później zdobyć wyższe wykształcenie, z czego był niezmiernie dumny.

Język powieści nie jest przepełniony patosem, wręcz przeciwnie, zbliżony do mowy potocznej i dosadny, a jednocześnie bliski każdemu z nas. Dzięki temu życie bohaterów ukazane jest od bardziej realnej strony i wydaje się być całkiem prawdopodobne.

Na uwagę zasługuje również sam temat powieści. Nie jest to piękna, wzruszająca historia o niezwykłej miłości i życiu, lecz pełna prostoty i do bólu szczera historia kilku osób uwikłanych w splot trudnych codziennych wydarzeń. Dobrym przykładem jest chociażby przeszłość Włodka Zambera, który stracił niemal wszystkich najbliższych z rodziny. Temat powieści także nie jest zbyt zawiły , lecz potrafi przyciągnąć uwagę i zaciekawić.

Narracja poprowadzona jest w dwutorowy sposób, dzięki czemu można poznać przeszłość bohaterów i ich problemy w młodym wieku oraz w obecnym dorosłym życiu. Już we wczesnych latach Kacper jawi się jako buntowniczy człowiek, który potrafi postawić na swoim, natomiast Włodek - bardziej jako osoba zamknięta w sobie i odsunięta od świata.

W "Pokurczu" można dostrzec również słabości i ułomności bohaterów. Nikt z nich nie jest idealny, lecz każdy z nich podąża własną ścieżką. Postępowanie bohaterów oraz ich przeżycia i problemy są bardzo realne i bardzo bliskie niejednemu z nas. Kacper Rawicz, sam nazywający siebie "pokurczem", ukazuje w powieści niejedną twarz. Kim jest Kacper Rawicz? Czemu chowa się pod maską?

"Pokurcz" nie zalicza się do powieści dla młodszych czytelników. Nie jest to też powieść łatwa w odbiorze. Niemniej jednak czyta się ją z dużym zainteresowaniem i pasją. Polecam ją wszystkim zainteresowanym twórczością Krystyny Śmigielskiej.

[1] Krystyna Śmigielska, "Pokurcz", wydawnictwo Bibliotekarium, Bydgoszcz 2019, s. 249

Recenzję opublikowałam również na blogu oraz na innym portalu.