Dzieło Roberta Louisa Stevensona "Doktor Jekyll i pan Hyde" należy do klasyki literatury światowej. Egzemplarz, z którego korzystałem, został wydany przez Wydawnictwo Vesper. Utwór liczy 110 stron, podzielonych na dziesięć rozdziałów. O historii Jekylla i jego alter ego, pana Hyde'a, chyba słyszał każdy. Motyw przemian dobrego doktora w złego do szpiku kości potwora znany jest powszechnie i niejednokrotnie był wykorzystywany w różnego rodzaju filmach i książkach. O fenomenie dzieła Stevensona świadczy chociażby ilość jego ekranizacji. Na stronie https://www.filmweb.pl/ w bazie znajduje się ponad 60 filmów i seriali stanowiących ekranizację książki lub jej współczesną adaptację.

Dla tych wszystkich, którzy chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej o książce, zdradzę, iż opowiada ona historię XIX-wiecznego szanowanego, majętnego londyńskiego doktora pana Henry‘ego Jekylla. Na skutek przeprowadzonego eksperymentu stwarza on miksturę, po wypiciu której na światło dzienne wydostaje się jego ukryte alter ego, stanowiące całkowite przeciwieństwo jego osoby. Uwolniony w ten sposób pan Edward Hyde zaczyna realizować skrywane głęboko w umyśle doktora fantazje i żądze. Z każdym użyciem eliksiru zdobywa coraz większą władzę nad Jekyllem, co prowadzi do wielu tragedii.

Książka pełna jest wszelkiego rodzaju symboli i odniesień, szczególnie dotyczących ludzkiego umysłu i wiary w Boga. Postać pana Hyde‘a, jak łatwo wytłumaczyć, odnosi się do tajemnic i pragnień, jakie każdy z nas ukrywa w sobie, a z których nie musi sobie zdawać sprawy. W dziele określone są one po prostu jako zło, które jest w każdym z nas.
Niestety próżno szukać w książce fragmentów przyprawiających o gęsią skórkę, czy szybsze bicie serca. Niemal wszystkie zbrodnie i haniebne czyny popełnione przez Hyde‘a nie zostały opisane. Autor ograniczył się jedynie do kilku sformułowań wskazujących, iż "w owych dniach wstrząsnęły one całym Londynem"[1]. Osobiście czuję lekki niedosyt z tego powodu.

[1] Robert Louis Stevenson, "Doktor Jekyll i pan Hyde", przeł. Leszek Haliński, wyd. Vesper, 2007, s. 78.