Podczas zimowej zamieci doktor Płaton Iljicz Garin pośpiesznie usiłuje dotrzeć ze szczepionką do wsi ogarniętej epidemią tajemniczego boliwijskiego wirusa. Wyprasza konie na stacji i z chlebowozem Chrząkałą rusza na oślep w śnieg. W nieprzeniknionym lodowatym świecie, w białych, niemal narkotycznych przestrzeniach czyha jednak na niego świat rosyjskiego folkloru - odżywają olbrzymy i karły, z zasp wyrastają kryształowe piramidy. Nie wie, czy dojedzie do celu. Nie domyśla się, kto czeka na niego u kresu podróży. W fantasmagorycznej powieści Władimira Sorokina futurystyczna wyobraźnia łączy się z czechowską narracją, tworząc niezwykłą postmodernistyczną mieszankę.

Książka jest laureatką Krajowej Nagrody Literackiej "Nowaja słowiesnost" ("NOS") 2011 i Nagrody Literackiej "Bolszaja kniga" 2011 (2. miejsce).


"Pomiędzy Czechowem a ludową baśnią, pomiędzy surowym realizmem a futurystycznym obłędem, pomiędzy przeszłością a przyszłością. Konia z rzędem - a właściwie malutkiego konika, wielkości kuropatwy - temu, kto zgadnie, w jakiej Rosji rozgrywa się przewrotna powieść Włądimira Sorokina. Tylko jedna rzecz jest tu pewna: śnieg".

Piotr Kofta


Władimir Sorokin (ur. 1955) - pisarz i grafik, jeden z czołowych przedstawicieli radzieckiego, a później rosyjskiego konceptualizmu i jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy rosyjskich. Jest autorem opowiadań, dramatów, scenariuszy filmowych i powieści. Po polsku ukazały się -trylogia prozatorska: "Lód", "Bro" i "23000" oraz powieści: "Kolejka", "Dzień oprycznika" i "Cukrowy Kreml". Był nominowany do rosyjskiej Nagrody Bookera. Jego utwory zostały przełożone m.in. na angielski, niemiecki, francuski, holenderski, fiński, szwedzki, włoski, japoński i koreański.


"»Zamieć« to powieść drogi. Niekończącej się, uciążliwej eskapady przez rosyjskie bezdroża, która jest zarazem wyprawą w głąb całej rosyjskiej literatury. Nie da się tej książki jednoznacznie zinterpretować, bo autor co rusz w tym przeszkadza, stawiając na drodze dziwaczne postaci i mnożąc niesamowite wydarzenia. Im bliżej celu podróży, tym od niego dalej. Nie szkodzi, bo z szalonym Sorokinem chciałoby się jechać i jechać".

Marta Mizuro


[Czarne, 2013]