"Dzienniki petersburskie" oraz szczególnie interesujący dla czytelnika polskiego "Dziennik warszawski" zaliczane są do najwybitniejszych osiągnięć rosyjskiej memuarystyki XX wieku. Pisane w latach 1914-1921 przynoszą diariuszową, niemal kronikarską relację z tragicznych wydarzeń w historii Rosji: wojny domowej, przewrotu bolszewickiego i pierwszych lat formowania się "białej" emigracji. Ich autorka, Zinaida Nikołajewna Gippius (1869-1945) - "dekadencka Madonna", "biała diablica" rosyjskiego modernizmu, na przełomie stuleci wyrocznia literacka petersburskich salonów intelektualnych i jedna z prekursorek rodzimego symbolizmu - pozostawiła wstrząsający w swej wymowie zapis sytuacji w kraju ogarniętym wojenną i rewolucyjną pożogą. Umiejętność oceny przyczyn i skutków rejestrowanych wydarzeń, towarzysząca jej intelektualna refleksja oraz talent pisarski autorki pozwalający na kreślenie przejmujących obrazów dnia powszedniego tych dramatycznych lat czynią z obu dzienników tchnące autentyzmem i cenne źródło historyczne.


[Czytelnik, 2010]