Bohaterem opowiadania jest młody człowiek, inżynier, który na skutek nałogu stracił wiele: normalnych znajomych, pracę, kolejne narzeczone, które nie były w stanie na dłuższą metę dzielić życia z alkoholikiem. Pod wpływem kolejnej miłości swojego życia - Krystyny, która go wspiera i mimo wszystko chce dzielić z nim życie - postanawia zerwać z nałogiem i udać się na leczenie. Musi tylko wytrzymać jedną dobę - do czasu, gdy do jego mieszkania nie wróci Krystyna.
Kolejne godziny niezwykle mu się dłużą, a kolejne telefony od znajomych, którzy gratulują mu podjętej decyzji, paradoksalnie nie ułatwiają mu wytrwania w decyzji, gdyż uświadamiają mu w pełni siłę jego nałogu i jego dotychczasowe skutki.
Po kolejnym telefonie z gratulacjami bohater nie wytrzymuje, pętla ustawicznych telefonów z gratulacjami sprawia, że bohater wbrew sobie podejmuje - tragiczną dla siebie i kobiety, która go kocha - decyzję, od której nie ma już odwrotu.

Opowiadanie wciąga od pierwszych słów. Nie sposób się od niego oderwać, jak i zapomnieć, nawet po latach od przeczytania. Ukazuje potęgę nałogu mimo siły uczucia.