Olga Rudnicka wspaniale wprowadza nas w świat obsesyjnej miłości, zarówno od strony ofiary - młodej, zwykłej dziewczyny pracującej w jednej z galerii handlowych - jak i sprawcy przestępstwa: nijakiego mężczyzny w średnim wieku, pracującego jako taksówkarz.

Powieść dobrze się czyta, choć powtarzające się co pewien czas frazy (nierzadko prawie na całą stronę) pewnej piosenki bywają irytujące. Dobrze i realnie pokazany jest stan emocjonalny ofiary, która z każdym dniem, tygodniem i miesiącem popada w destrukcję osobowości i tylko dzięki solidarnemu wsparciu otoczenia nie rezygnuje do końca i dzielnie staje do walki ze swoim prześladowcą.