Isabel Azuera, sześćdziesięciokilkuletnia antropolog, badająca rytuały pogrzebowe Indian, wyjeżdża do Gwatemali. Na wiele miesięcy zostawia najbliższych, mieszka sama w sercu dżungli. Kiedy miejscowi znajdują martwą kobietę w podobnym wieku i biorą ją za Isabel, ta postanawia się nie ujawniać. Wiadomość o jej śmierci dociera do rodziny, dzieci identyfikują zwłoki. Isabel, "spowita ciszą", powraca do kłamstw i mitów, na których zbudowana została jej rodzinna historia.

Tymczasem w Hiszpanii córka Isabel próbuje odtworzyć dzieje Azuerów. Przywołuje zasłyszane w dzieciństwie opowieści, analizuje je i spisuje. Jej głos powtarza wspomnienia matki, częściej jednak rzuca im wyzwanie.

Gdy obie kobiety opowiadają swoje historie, wszystkie luki się wypełniają, wychodzą na jaw kłamstwa i tajemnice. Ale dokonuje się coś jeszcze.


[W.A.B., 2008]