Po "Satyricon" Gertrud Hellbrand sięgnęłam głównie dlatego, że był dostępny w jednym z serwisów i nie miał być to typowy erotyk z milionem scen seksu i wiecznym "rozpadaniem się na kawałki". Znacie to?

Na studiach Olivia poznaje intrygującą kobietę, Renee, która przedstawia ją swojemu bratu i znajomym. Razem tworzą dość specyficzną grupkę, Satyricon, w której piją, rozmawiają o sztuce, literaturze i człowieku - pożądaniu, seksualności, fantazjach, erotyce w szerokim tego słowa znaczeniu. Sama Olivia zaczyna pogłębiać swoją znajomość z bratem Renee - Rufusem. Po wielu latach Olivia wraca do domu rodzeństwa Bodinów, zostaje zaproszona na urodzinowe przyjęcie. Myśli, że przeszłość jest już dawno za nią, nie przewiduje, że wydarzenia, które miały miejsce podczas ICH lata, wrócą do nich.

"Satyricon" to faktycznie nie jest erotyk, jaki wszyscy znamy. To powieść mówiąca o najdziwniejszych, najmroczniejszych stronach psychiki, o fantazjach, których ludzie czasem nie są w stanie kontrolować, o fasadzie, którą łatwiej założyć niż pokazać prawdziwą twarz. "Satyricon" ukazuje mroczną stronę kobiety, która, znając swój status społeczny, szuka uciech i doświadczeń w zbliżeniach z mężczyznami, stojącymi w hierarchii społecznej dużo niżej od niej. Powieść Gertrud Hellbrand mówi o zazdrości, o orientacjach, żądzach, o tym, jak trudno zrozumieć czasem potrzeby drugiego człowieka, jak łatwiej rządzić drugim człowiekiem, niż dać kierować samym sobą. "Satyricon" to bardzo dobrze napisana, głęboka powieść, momentami trudna do zrozumienia, jednak warta poświęcenia czasu. Ponadto posiada tajemnicę do odkrycia, którą można poznać dopiero na końcu.

Recenzja pojawiła się również na stronach księgarni internetowych, moim blogu oraz instagramie.