W tych dniach, kiedy nieprzerwanie bombardują nas doniesienia o rozprzestrzenianiu się pandemii koronawirusa, a wdrażane przepisy mające powstrzymać zarazę są coraz bardziej restrykcyjne i dotyczą praktycznie wszystkich (nie licząc jednostkowego osobnika "specjalnej troski" z warszawskiego Żoliborza), powróciłem myślą do Margaret Mitchell, autorki Przeminęło z wiatrem (Mitchell Margaret). A właściwie do roku 1919 i epidemii grypy hiszpańskiej, która zebrała żniwo (według najniższych szacunków) około dwudziestu milionów ofiar - pominę najwyższe szacunki, wierząc, że są one zbyt wysokie. Był to również rok przełomowy w życiu Margaret Mitchell - w styczniu 1919 roku na "hiszpankę" zachorowała jej matka May Belle Mitchell. Przebieg choroby był bardzo ciężki, a w końcowej fazie było jasne, że jest śmiertelny. Margaret została wezwana do powrotu do Atlanty (stan Georgia) - studiowała wówczas w Smith College w Northampton (stan Massachusetts) ponad 1600 kilometrów od domu. May Belle Mitchel zmarła 25 stycznia 1919, jeden dzień przed powrotem córki. Wydarzenie to zmieniło całkowicie dalsze życie pisarki - porzuciła ona studia i perspektywy rozwoju kariery zawodowej w dziedzinie psychologii i pozostała w Atlancie. Jej matka, która była znaną i czynną sufrażystką miała decydujący wpływ na ukształtowanie osobowości Margaret.
Można oczywiście spekulować, czy to tragiczne wydarzenie, paradoksalnie nie było siłą sprawczą w rozwoju jej zainteresowań literackich - i nie przyczyniło się w dalszym łańcuchu zdarzeń do powstania "Przeminęło z wiatrem" - ale chyba trudno uważać tragedię, jaką jest śmierć matki za wydarzenie "szczęśliwe".
Psychologia pozostała w sferze zainteresowań Mitchell - a szczególnie sfera seksualności człowieka - interesowała się badaniami prowadzonymi w tej dziedzinie, analizowała zjawisko pornografii, a nawet zgromadziła bardzo duży zbiór wydawnictw pornograficznych (zdjęcia, książki, czasopisma, artykuły naukowe i prasowe).
W 1936 roku napisała swoją jedyną, nagrodzoną Pulitzerem (1937) powieść - Przeminęło z wiatrem (Mitchell Margaret) i przeszła do historii literatury i filmu. Na długiej liście książek nagrodzonych Pulitzerem, a później sfilmowanych może tylko Zabić drozda (Lee Harper) jest równie "klasyczne", chociaż obecnie chyba nie tak popularne.

OK. To chyba na tyle .... z wiarą, że wszystko przeminie z wiatrem ...