"- Ty suko, zapłacę ci za to! - wycharczał.
- Chcesz mi zapłacić? - spytałam. - Więc zapamiętaj sobie, Joe St. George: cokolwiek mi zrobisz, oddam ci z nawiązką.
Wyszczerzył zęby, jakby nie wierzył temu, co słyszy.
- Więc będę musiał cię po prostu zabić, co? - zapytał.
Podałam mu siekierę, zanim jeszcze skończył mówić. Nie planowałam, że tak postąpię, ale kiedy ujrzałam go z siekierą w dłoni, pojęłam, że była to najlepsza rzecz, jaką mogłam zrobić.
- No to już powiedziałam. Tylko załatw mnie pierwszym ciosem, żebym nie musiała cierpieć.
Popatrzył na mnie, na siekierę, potem znów na mnie. Minę miał tak zdziwioną, że gdyby nie powaga sytuacji, byłoby to wręcz komiczne.
- A kiedy mnie załatwisz, podgrzej sobie resztki z kolacji i najedz się do syta - poradziłam. - Żryj, aż będziesz pękał, bo potem trafisz do pierdla, a wieść niesie, że tam nie serwują tak dobrych posiłków".

fragment książki


Stephen King - Wybitny amerykański pisarz, nazywany Królem Horroru, został w 2003 r. uhonorowany prestiżową nagrodą literacką National Book, a w 2015 r. odebrał z rąk prezydenta USA National Medal of Arts. Światową sławę przyniosła mu powieść "Carrie". Kolejne utwory: powieści, opowiadania i komiksy opublikowano w setkach milionów egzemplarzy i przełożono na kilkadziesiąt języków. Są wśród nich tak znane książki, jak: "Lśnienie", "Sklepik z marzeniami", "Bastion", "Zielona Mila", "Desperacja", "Komórka", "Uciekinier", "Czarna bezgwiezdna noc", "To", "Cujo", "Pan Mercedes", "Znalezione nie kradzione", "Koniec warty" i ośmiotomowy cykl fantasy "Mroczna Wieża", który wkrótce zostanie zekranizowany z Matthew McConaugheyem i Idrisem Elbą w rolach głównych (premiera planowana na luty 2017 r.).

Pod pseudonimem Richard Bachman opublikował siedem powieści.

Proza Kinga należy do najczęściej ekranizowanych, a wśród reżyserów, którzy podejmowali się tego zadania, znaleźli się Brian de Palma, Stanley Kubrick czy David Cronenberg.


Błyskotliwe studium charakteru i ciemnych stron kobiecej psychiki.

Literacki triumf Kinga!

Czasem, żeby żyć, trzeba zabić…

Wysepką Little Tall wstrząsa wiadomość o zabójstwie bogatej Very Donovan. Podejrzenie natychmiast pada na jej wieloletnią opiekunkę, Dolores Claiborne. Wszyscy w okolicy wiedzą, że praca u pani Donovan była prawdziwym piekłem. Dolores miała więc powody, by nienawidzić chlebodawczyni.

Nie zabiła jej jednak. Tak przynajmniej twierdzi, a następnie, wprawiając w zdumienie przesłuchującego ją komendanta policji, przyznaje się do zamordowania przed dwudziestoma dziewięcioma laty swojego męża. W długim monologu opowiada o tym, co zdarzyło się na wyspie w 1963 roku podczas zaćmienia słońca.


[Albatros, 2016]