Czternastoletni Maciej Łazanek podczas wojny głodował, tuż po wojnie stał się "gruby". Ma z tego powodu problemy w szkole. Dzisiaj byśmy powiedzieli "hejt". To, jak sobie radzi z relacjami w szkole, jak zdobywa przyjaciół, jak zyskuje sympatię klasy, jest uniwersalne, ponadczasowe. Mamy w tekście również wątek ukrytego skarbu. Niestety, wszystko zanurzone jest w socrealistycznej propagandzie, która co prawda nie jest nachalna, ale jednak wyraźna. Miejsce akcji to Ziemie Odzyskane, działają sabotażyści, władza ludowa dzielnie z nimi walczy. Polecałbym to jako lekturę, pokazującą charakter czasów i specyficznego miejsca akcji.

Czytając tę książkę, nie można pozbyć się wrażenia, że nic się nie zmieniło, a przecież czas akcji to ponad 70 lat wstecz. Inne czasy, inni ludzie, inne radzenie sobie z rzeczywistością, inne problemy, a w szkole cały czas to samo. Inność ciągle jest wytykana palcami, wyśmiewana, inny staje się kozłem ofiarnym... I zawsze zapomina się o tym, że na przestrzeni całej edukacji przynajmniej raz każdego to dotknie. Będzie hejtowany, wyśmiewany, pokazywany palcami. Jak sobie z tym radzić? Książka proponuje odpowiedzi. We fragmentach nadawałaby się na lekcje wychowawcze w niejednej klasie, zarówno w szkole podstawowej jak i w ponadpodstawowej!

Wartością dodaną tej książki, nie jej minusem, jest ukazanie, z historiozoficznego punktu widzenia, jakie wtedy były czasy...