Użytkownik: borowiaczka 06.04.2008 20:50 napisał(a):
Odpowiedź na: Wymieniona w temacie ksią... | bazyl3 Wprawdzie nie czytałam jeszcze tej książki, ale pragnę podkreślić, że nie warto krzywić się na tzw. "smrodek dydaktyczny". On jest potrzebny. Powinny powstawać takie lektury (a także filmy, gry itp. itd.) dla dzieci i młodzieży, które promują uznane powszechnie wartości w celach wychowawczych, bo dzięki temu będą miały się z kim identyfikować, na kim wzorować. Przecież brak tego moze przyczynić się potem do zrodzenia się jeszcze więcej egoistów czy nawet potworów.

W dzieciństwie jednym z moich książkowych idoli był Tomek Wilmowski. Przez swoją postawę uczył mnie patriotyzmu, odwagi, sztuki przyjaźni, ciekawości świata, prostoty w postępowaniu. Do dziś jestem wdzięczna A. Szklarskiemu za stworzenie tej postaci i nawet nie razi mnie to, że jest prawie idealna. Taka miała być! Takiej wtedy potrzebowałam. A dziś? Dziś też potrzebuję... mimo że doskonale wiem, że ludzkie charaktery nie są tylko białe lub tylko czarne.

Byłam kiedyś na ciekawym wykładzie pracownika naukowego z Płocka, który mówił, że przed II wojną światową tekstów do podręczników dla dzieci i młodzieży nie wstydzili się pisać nasi najwięksi ówczesni pisarze i naukowcy, wręcz przeciwnie - poczytywali sobie za zaszczyt fakt, że wybrano (!) ich, by to robili dla nadziei polskiego narodu. Niektóre z nich znajdowały się przez może chyba około 20-30 lat nawet w PRL-owskich podręcznikach.

Jeśli więc Ossendowski znalazł się w gronie twórców literatury dydaktyczno-wychowawczej, należy go tylko za to pochwalić.