Jakże ta książka mi się podobała! Na wstępie napiszę, że nie jest to biografia.

Główny bohater cechuje się ogromną odwagą i wielkim sercem. Jak tylko może, pomaga innym, nie oczekując niczego w zamian. W trudnych warunkach, bo w obozie w Auschwitz odnajduje miłość. Pierwszy raz widzi ukochaną, gdy tatuuje jej numer i już wtedy zwraca na nią szczególną uwagę. Zadziwia wszystkich swoim nastawieniem. Ciągle powtarza, że na pewno uda im się kiedyś opuścić Auschwitz. I swoim optymizmem stara się zarazić również innych. Gita (jego ukochana) w pewnym momencie zaczyna chorować na tyfus, wtedy Lale staje na rzęsach, by ją uratować. Gdy tylko dziewczyna wróci do zdrowia, postanawia znaleźć jej pracę w administracji.

Przepiękna historia, która wzbudziła we mnie wiele emocji. Czytało mi się ją bardzo szybko. Mimo, iż domyślam się, że ta historia obiega trochę od prawdy, bo raczej ciężko by było o tyle optymizmu w takiej sytuacji, to bardzo się w nią wciągnęłam. Już po przeczytaniu „Kołysanki z Auschwitz” stwierdziłam, że polubiłam książki o tematyce obozowej. Wiele jest książek tego typu, jednak ta jest naprawdę godna polecenia. Już nie mogę się doczekać, aż w moje ręce wpadnie druga część.

Jeśli tylko interesujecie się taką tematyką i jesteście ciekawi chociaż namiastki tego, z czym zmagali się ludzie przebywający w Auschwitz, to polecam z całego serca. Tylko pamiętajcie, nie jest to biografia. Historia jest oparta na faktach, lecz do prawdziwych losów Lalego autorka dopisuje rozwinięcie z własnej wyobraźni.

[Recenzja wcześniej pojawiła się na moim blogu, na portalach o tematyce książkowej, oraz na stronach internetowych księgarń.]