Powieść, mimo że jest grubaskiem, czyta się bardzo szybko i płynnie dzięki kolejnym zagadkom i prowadzonemu przez policjantów śledztwu. Autorka tak pokierowała historią, że sprawa, choć z pozoru prosta, okazuje się wierzchołkiem góry lodowej, a prawda jest o wiele bardziej złożona i trudna do odkrycia. Nic nie jest takim, jakim się wydaje, a liczba podejrzanych o morderstwa jest równie duża, jak samych ofiar.

Również fakt, że jest to kolejna część serii, nie utrudnia czytania. Jeśli w powieści są jakieś nawiązania do poprzednich tomów, to na tyle jasno wyjaśnione, że doskonale rozumiemy zależności pomiędzy bohaterami oraz wydarzenia, jakie miały wpływ na ich obecną sytuację.

Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani i wzbudzają różne uczucia. Widać, że grupa pracująca nad rozwiązaniem zagadki jest zgranym zespołem, a jej członkowie doskonale rozumie podział obowiązków. Uzupełniają się i odgadują wymagania, jakie są przed nimi stawiane, jeszcze zanim usłyszą polecenie przełożonych. Ich zadanie nie jest łatwe i czasami puszczają im emocje. Ale nic dziwnego, skoro mają styczność z ludźmi pozbawionymi empatii, skupionymi wyłącznie na sobie i ukrywającymi prawdę.

Muszę powiedzieć, że „Dzień Matki” to doskonała powieść, która pozwala czytelnikowi obserwować narodziny zła, a później razem z detektywami odkrywać poszlaki, które mają istotny wpływ na przebieg śledztwa. Trudno trafnie wytypować seryjnego mordercę, bo trauma, jaką przeżyli wychowankowie Reifenrathów, na każdym z nich zostawiła trwałe blizny. Mnie nie udało się odgadnąć zabójcy, choć miałam kilka typów. Bardzo podobał mi się pomysł, aby wszystkie wątki połączyć postacią matki. Naprawdę wciągnęła mnie ta historia i trzymała w napięciu do samego końca. Gorąco polecam!

[Recenzja została wcześniej zamieszczona na moim blogu oraz na stronach księgarń]