"Kwiaty wodne" to saga rodzinna będąca egzemplifikacją dziejów serbskiej burżuazji. Jest to na Bałkanach klasa zapóźniona w pewnych procesach historyczno-społecznych, za co przyszło jej płacić podczas wojny i w okresie, który po niej nastąpił; schyłek tej klasy przejawia się we wszelakich formach rozbicia psychicznego i moralnej degrengolady.

Ta powieść-esej przez pryzmat jednostkowych losów oraz losów całej warstwy społecznej ukazuje niezwykle skomplikowany tok powojennej historii Jugosławii; z tak drapieżnym obrazem tego okresu w twórczości pisarzy jugosłowiańskich czytelnik polski spotyka się tu po raz pierwszy.

[PIW, 1982]